ارزیابی جانمایی دستگاه لیزر اسکنر زمینی در پروژه ‌های برداشت نقشه‌برداری با الگوریتم ژنتیک ‌‌

با استفاده از دستگاه لیزر اسکنر زمینی امکان مدل سازی کامل سه بعدی یک محدوده وجود دارد. برای پوشش کامل محدوده بایستی دستگاه در نقاط مختلف مستقر و عملیات اندازه گیری انجام گیرد. اما جابجایی و افزایش نقاط استقرار، مستلزم اندازه گیری های میدانی بیشتر بوده و در نتیجه باعث افزایش زمان و هزینه محاسباتی خواهد شد. در این مقاله، هدف آن است که ابزاری جهت ارزیابی نقاط انتخاب شده برای استقرار دستگاه لیزراسکنر زمینی ارائه شود. در این راستا، برای دستیابی به این هدف از الگوریتم بهینه سازی ژنتیک استفاده شده است. در روش پیشنهادی، ابرنقاط حاصل از هم مرجع نمودن تمامی ایستگاه های استقرار دستگاه در محدوده اسکن، به عنوان فضای جستجوی الگوریتم ژنتیک استفاده می شود. همچنین تابع هزینه با دو هدف، یکی کاهش نواحی پنهان در ابرنقاط نهایی و دیگری انتخاب کمترین تعداد ممکن نقاط استقرار در نظر گرفته می شود. با انتخاب مجموعه ای تصادفی از نقاط کاندید برای استقرار، به عنوان پاسخ اولیه، الگوریتم شروع به کار کرده و در فضای جستجو، در طی تکرارهای متوالی با اعمال عملگرهای انتخاب، تقاطع و جهش جواب بهینه مساله جانمایی لیزر اسکنر زمینی را بدست می آورد. در این فرآیند، انتخاب بهینه نقاط استقرار دستگاه به صورت اتوماتیک و تکراری بوده و اطمینان از چیدمان صحیح با حداقل تعداد نقاط لازم برای اندازه گیری کامل محدوده حاصل می شود. نتایج این تحقیق بر روی داده های واقعی و شبیه سازی نشان می دهد، با الگوریتم بهینه سازی ژنتیک می توان نقاط بهینه برای استقرار دستگاه لیزر اسکنر را از میان تعداد بسیار زیادی از نقاط کاندید انتخاب کرد. بدین وسیله، ابزاری کارآمد به منظور ارزیابی بهینه بودن نقاط استقرار انتخاب شده در پروژه های برداشت با دستگاه لیزر اسکنر زمینی ایجاد می شود. امکان اسکنینگ 99 درصد محدوده با اطمینان کامل با روش پیشنهادی با کمترین تعداد ممکن ایستگاه های استقرار حاصل شد.