تحلیل مکانی تصادفات در تقاطع‌های برون شهری با به‌کارگیری روش‌های خود همبستگی مکانی و برآورد تراکم کرنل

امروزه آمار بالای تصادفات راه های برون شهری حاکی از این است که تصادفات در تقاطع ها درصد بالایی از تعداد کل تصادفات را تشکیل می دهند. در این میان سیستم‌های اطلاعات مکانی (gis) به عنوان ابزاری مناسب جهت انجام آنالیز های مکانی و تحلیل تصادفات در تقاطع ها به شمار می روند. همچنین با توجه به این که داده های تصادف حجیم و ناهمگن هستند، روش های خود همبستگی مکانی و برآورد کرنل می توانند مدلی پیوسته و واقعی تر را از الگو های نقاط کانونی در تصادفات راه های برون شهری ارایه دهند. هدف از این تحقیق تحلیل مکانی تصادفات راه های برون شهری مبتنی بر تقاطع های برون شهری با به کار گیری روش های خود همبستگی مکانی و برآورد تراکم کرنل است. در مرحله اول معیار های مناسب برای تحلیل مکانی تصادفات در محور قدیم کرج-قزوین را در بازه زمانی 1388-1392 در نظر گرفته و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی وزندهی شدند. سپس به منظور شناسایی تقاطع های حادثه خیز و بررسی ویژگی های آن ها از توابع خودهمبستگی گتیس-ارد جی استار، شاخص انسلین محلی موران و تابع برآورد تراکم کرنل استفاده گردید. همچنین به منظور بررسی خودهمبستگی مکانی هر یک از پارامترهای مورد استفاده در 5 سال متوالی تابع شاخص موران به کار رفت. نتایج نشان داد که از مجموع تقاطع های مسیر رفت و برگشت، 26 تقاطع حادثه خیز در مسیر رفت و 10 تقاطع حادثه خیز در مسیر برگشت وجود دارد. همچنین برای مسیر رفت هیچ‌کدام از پارامترها و برای مسیر برگشت تنها پارامتر نوع تصادف دارای وابستگی مکانی در 5 سال متوالی بود.