کاهش اسپکل در تصاویر رادار دریچه مصنوعی در حوزه‌ی موجک با استفاده از توزیع لاپلاس

اسپکل یک پدیده ی نویز مانند دانه ای است که به دلیل ویژگی همدوس بودن سیستم های تصویربرداریsar (synthetic aperture radar) در آن ها پدیدار می شود. حضور پدیده ی اسپکل، تجزیه و تحلیل های انسانی و اتوماتیک را پیچیده می کند. بر همین اساس کاهش اسپکل در تصاویر sar، یک مرحله ی پیش پردازشی مهم برای بسیاری از کاربردهای مرتبط با سنجش از دور است. کاهش اسپکل در تصاویر sar، می تواند توسط چندمنظرسازی در زمان تشکیل تصویر و یا با استفاده از فیلترهای مکانی پس از تشکیل تصویر انجام شود. اما این روش ها دارای برخی محدودیت ها مانند کاهش قدرت تفکیک مکانی و از بین رفتن جزئیات تصویر هستند. برای غلبه بر این مشکلات ، می توان از روش های مبتنی بر آنالیز چند تجزیه ای مانند تبدیل موجک استفاده نمود. در این مقاله، یک روش کاهش اسپکل در حوزه ی موجک با استفاده از نظریه ی بیزین و بر اساس برآوردگر map (maximum a posteriori) ارائه شده است. ضرایب بدون نویز موجک حاصل از تصویر لگاریتم گرفته شده و نویز در حوزه ی موجک، به ترتیب توسط توابع چگالی احتمال لاپلاس و گوسین مدل شدند. برای مقایسه ، روش های انقباض ویزیو، سور و بیز به کار گرفته شدند. همچنین برای ارزیابی این روش ها، از دو نوع داده ی sar شبیه سازی شده و واقعی استفاده شد. شاخص های ارزیابی برای داده ی sar شبیه سازی شده، شاخص psnr (peak signaltonoise ratio) و شاخص حفظ لبه ی بود، همچنین شاخص enl (equivalent number of looks) برای ارزیابی داده ی sar واقعی استفاده شد. نتایج تجربی حاصل از کاهش اسپکل، نشان دهنده ی عملکرد برتر روش پیشنهادی در کاهش اسپکل و حفظ بهتر جزئیات تصویر sar بود.