اثر توپوگرافی در تعیین ژئویید با استفاده از مدل‌های ژئوپتانسیل

وجود توپوگرافی در بالای ژئویید مانع اصلی برای تعیین ارتفاع ژئویید با استفاده از مدل های ژئوپتانسیل است. مدل های ژئوپتانسیل جهانی امکان مدل سازی میدان پتانسیل زمین را به صورت بسط سری خارجی از هارمونیک های کروی فراهم می سازند. استفاده از این بسط برای تعیین آنومالی پتانسیل بروی ژئویید در داخل توپوگرافی سبب تولید یک بایاس می شود که به آن بایاس توپوگرافی می گویند. این مطالعه به محاسبه ژئویید با استفاده از مدل های ژئوپتانسیل می پردازد. برای این منظور دو روش مستقیم انتقال تحلیلی و غیر مستقیم رَپ به کار گرفته می شود. روش انتقال تحلیلی بر مبنا استفاده از مدل های ژئوپتانسیل در داخل توپوگرافی و اعمال بایاس توپوگرافی و روش رَپ بر مبنا محاسبه آنومالی ارتفاعی و تبدیل آن به ژئویید است. موفقیت این دو روش برای بازیابی ژئویید در490 نقطه ترازیابی با جی پی اس در منطقه کوهستانی کلرادو در امریکا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده توافق خوب دو روش در حد سانتیمتر در قیاس با نقاط ترازیابی با جی پی اس است. همین طور نشان از بهبود دقت نسبی و مطلق ژئویید حاصل از مدل ای جی ام 08 به میزان 60% در هر دو روش می باشد. نتایج عددی نشان داد که استفاده از مدل های هارمونیک ارتفاعی بجای ارتفاع نقطه می تواند باعث ایجاد بایاس چند سانتیمتری روی ارتفاع ژئویید شود. علاوه بر این دقت مطلق روش رَپ از روش انتقال تحلیلی در تعیین ژئویید در قیاس با نقاط ترازیابی با جی پی اس بالاتر است.