بررسی عوامل استرس زای آموزش بالینی در دانشجویان رادیولوژی و پزشکی هسته ای دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه 1393

زمینه: دانشجویان پرتونگاری درفرآیند آموزش های بالینی به واسطه کار با پرتوهای یونیزان و تجهیزات پیچیده تصویربرداری پزشکی عوامل تنش زای متعددی را تجربه می-کنند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل استرس زای آموزش بالینی در دانشجویان کارشناسی رادیولوژی و پزشکی هسته ای دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه اجرا شد.روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 123 دانشجوی داوطلب شرکت در مطالعه که حداقل یک دوره کارآموزی را در محیط آموزش بالینی گذرانده بودند به صورت تمام شماری در سال 1393 به کمک پرسشنامه ای محقق ساخته مشتمل بر4 حیطه از عوامل استرس زای آموزش بالینی پس از تایید روایی محتوی وپایایی 8/0 =r انجام پذیرفت. تجزیه وتحلیل داده ها به کمک آمارتوصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و برای بررسی هرگونه ارتباط بین مشخصات دموگرافیک دانشجویان و میزان استرس درک شده توسط آنها از آزمون تی مستقل وآنالیز واریانس با سطح معنی داری کمتر از 05/0 توسط نرم افزار spss ویرایش 18 استفاده شد.یافته ها: تنش زاترین حیطه، محیط آموزشی با میانگین 9/0±9/2 و مهم ترین عامل تنش-زا در آموزش بالینی، تصویربرداری از بیماران بد حال و اورژانسی با میانگین 3/1±4/3 بود. میانگین امتیاز داده شده به عوامل تنش زای آموزش بالینی در دانشجویان غیربومی بیش از دانشجویان بومی بود (04/0 =p).نتیجه گیری: دانشجویان پرتونگاری در فرآیندهای آموزش بالینی در معرض عوامل تنش زای متعددی هستند. فراهم کردن فرصت کافی یادگیری، حمایت موثرتر مربیان از دانشجویان و بازنگری ابزارها و فرآیندهای ارزشیابی به منظور تعدیل شرایط استرس زا در فرآیند آموزش بالینی ضروری است.