نقش سبک زندگی و تاب آوری در پیش بینی سلامت روان و خود شفقت ورزی دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه در سال 1393

زمینه: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ی بین سبک زندگی و تاب آوری با سلامت روان و خودشفقت ورزی دانشجویان دانشگاه رازی شهر کرمانشاه در سال 1393 انجام گرفت.روش ها: روش پژوهش توصیفی-تحلیلی، از نوع همبستگی است. جامعه ی آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه رازی شهرکرمانشاه بود که تعداد 376 نفر(188 پسر و 188 دختر) به روش نمونه گیری خوشه‏اى چند مرحله‏اى انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سبک زندگی(میلر و اسمیت،2003)، تاب آوری(کانر و دیویدسون، 2003)، سلامت روان(گلدبرگ، 1972) و خود شفقت ورزی(نف، 2003) استفاده گردید. برای تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین سبک زندگی با سلامت روان و خودشفقت ورزی(32/0)و بین سبک زندگی با خودشفقت ورزی(18/0)رابطه وجود دارد. همچنین بین تاب آوری با سلامت روان (46/0) و تاب آوری با خود شفقت ورزی(29/0) رابطه وجود دارد که در سطح (05/0≥p) معنادار است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد، متغیرهای سبک زندگی و تاب آوری در مجموع 23/0تغییرات مربوط به سلامت روان را تبیین می کنند و این متغیرها به ترتیب با ضریب بتای 15/0، 39/0 قادر به پیش بینی سلامت روان هستند. همچنین سبک زندگی و تاب اوری می توانند (09/0) تغییرات مربوط به خودشفقت ورزی را پیش بینی کنند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، هرگونه اقداماتی که در راستای بهبود وافزایش سبک زندگی و تاب آوری صورت گیرد می تواند ارتقاء بیشتر سلامت روان و خودشفقت ورزی را در پی داشته باشد .