بررسی اپیدمیولوژیک موارد اقدام به خودکشی در استان چهارمحال و بختیاری در طی سال های 1382 تا 1391

مقدمه: اقدام به خودکشی، مساله مهم بهداشت عمومی و رفتاری ضد اجتماعی است. به دلیل لزوم داشتن اطلاعات دقیق به منظور پیشگیری از آن، به بررسی اپیدمیولوژیک اقدام به خودکشی در استان چهارمحال و بختیاری در یک دوره 10 ساله پرداختیم. روش ها : در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع بررسی داده های موجود، تمام پرونده های اقدام به خودکشی در استان چهار محال و بختیاری از سال 1382تا پایان 1391 بررسی شد. چک لیست با 13 آیتم (سن، جنس، تحصیلات، تاهل، محل سکونت، بیماری روانی، بیماری جسمی، منبع گزارش، روش، سال، فصل، سابقه و نتیجه خودکشی) تکمیل و داده ها با استفاده از نرم افزار spss16 و آزمون های آماری کای دو و تی مستقل تجزیه تحلیل شد.یافته: در دوره 10 ساله در این استان، 3206 مورد اقدام به خودکشی گزارش شده بود که درصد کمتری (7/8%) خودکشی موفق(منجر به مرگ) بود. میانگین سن اقدام به خودکشی 65/9±25/25 سال بود. توزیع فراوانی اقدام به خودکشی در زنان، جوانان، تحصیلات متوسطه و در مناطق شهری بیشتر بود. درصد بیشتری (9/78%) از افراد با مصرف دارو و درصد کمتری با تزریق هوا (1/0%) اقدام به خودکشی کرده بودند. بیشترین میزان خودکشی موفق در روش اسلحه (3/93%) و کمترین میزان (0%) در روش خودزنی و تزریق هوا بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که توزیع خودکشی برحسب اطلاعات دموگرافیک متفاوت است. همچنین شایع بودن خودکشی با دارو که سبب خودکشی ناموفق می شود شاید به دلیل جلب توجه دیگران باشد و این مطلب لزوم افزایش ارتباطات عاطفی با این افراد را می رساند.