بررسی ارتباط درک پرستاران از شرایط محیط کار با 4 شاخص ایمنی در بیماران بستری در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه درسال 1395

زمینه: حفظ ایمنی و پیشگیری از پیامدهای جانبی به ویژه در بیماران بستری در بخش ها به صورت یک نگرانی جهانی در حوزه بهداشت و سلامت در آمده و موجب طرح موضوع این مطالعه با هدف بررسی ارتباط درک پرستاران از شرایط محیط کار با شاخص های ایمنی بیماران بستری بخش های ویژه شده است. روش ها: مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی مقطعی است که بر روی 120 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه در سال 1395انجام شد. نمونه ها به روش سرشماری انتخاب شد، داده ها به روش خودگزارش دهی جمع اوری گردید، ابزار پرسشنامه اطلاعات فردی، برگه ثبت فراوانی پیامدهای ناخواسته ومقیاس استاندارد درک پرستاران ازشرایط محیط بود که با استفاده از آمار توصیفی میانگین، انحراف معیار و درصد فراوانی و استنباطی آزمون های کای دو، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون تی مستقل و آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: ازبین چهار پیامد ایمنی،فراوانی زخم فشاری 58/1 درصد سه بار گزارش شده است. صفر و 37/9 درصد یک و در 0/8 درصد .فراوانی نسبی پنومونی وابسته به ونتیلاتوردر 58/1 درصد صفر و در 38/7 درصد یک است. رابطه ای بین چهار پیامد ایمنی بانمره درک پرستاران بخش مراقبت ویژه دیده نشد. تنها بین متوسط نمرات ارتباط پزشک وپرستار در رابطه با جنسیت پرستاران اختلاف معنادار بود. همچنین بین متوسط نمرات ارتباط پزشک وپرستار ،درگروه پرستاران آموزش دیده اختلاف معنادار دیده شد. نتیجه گیری: ارتباطی بین درک پرستاران از شرایط محیط کار با شاخص های ایمنی وجود ندارد،که این موضوع لزوم توجه خاص به سایر علل جهت پیشگیری وگزارش دهی پرستاران از پیامدهای ایمنی بیماران رانشان می دهد.