تاثیر مداخلۀ آموزشی از طریق بحث گروهی بر رفتار خودمراقبتی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

زمینه: خودمراقبتی یک فرآیند جهت حفظ سلامت از طریق ارتقای روش ها، پایش علائم بیماری و مدیریت علائم در صورت رخ دادن است. هدف این مطالعه، سنجش میزان تاثیر مداخلۀ آموزشی از طریق بحث گروهی بر رفتار خودمراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بود. روش ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی-شاهددار دربیماران نارسایی قلبی مراجعه کننده به بیمارستان امام علی(ع) کرمانشاه، در سال 1395 بود. درکل 80 بیمار انتخاب شدندوبرای تخصیص تصادفی 40 بیمار در گروه مداخله و کنترل، نمونه گیری بلوک جایگشتی اجراشد.داده ها توسط پرسشنامه های دموگرافیک و مقیاس اروپایی رفتار خودمراقبتی نارسایی قلبی جمع آوری شدند. بیماران گروه مداخله 8 جلسه متوالی یک ساعتی توسط محقق آموزش دیدند از نرم افزارهای اس پی اس اس 22 و آر .3-3.2 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخله آموزشی از طریق بحث گروهی باعث افزایش سطح رفتار خودمراقبتی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در گروه مداخله شده است. بعد از مداخله آموزشی، بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر امتیاز کلی خودمراقبتی اختلاف معنی داری وجود داشت (p<./..1) میانگین و انحراف معیار وضعیت خودمراقبتی در بیماران گروه مداخله در قبل از مداخلۀ آموزشی به ترتیب 25/47 و 4/98 و بعد از مداخله آموزشی 23/35 و 4/99 بود. (میانگین پایین تر، وضعیت خودمراقبتی بهتر)، در حالی که وضعیت خود مراقبتی در بیماران گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: مداخلۀ آموزشی از طریق بحث گروهی یک روش موثر در ارتقای سطح خودمراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است، و بنابراین در جهت بهبود وضعیت بیماران میتوان آن را جز برنامههای اصلی بازتوانی قرار داد.