شاخص‌های کرامت در اسلام و ارتباط هریک با اسماء الهی با تاکید بر آراء آیت‌الله جوادی آملی

بی‌تردید یکی از مسائل مهم انسان‌شناسی، مقوله کرامت است. کرامت انسان در امتداد کمال او قرار دارد و مفهوم اعتلا و ارتقای مندرج در دو واژه‌ کمال و کرامت، سیری عمودی در درجات کمال و کرامت را برای انسان ترسیم می‌سازد؛ لذا شاهد تفاوت در درجات کمال بین انسان‌ها هستیم که این تفاوت، از‌یک‌طرف به سیر نزول و کرامت ذاتی انسان منتسب است و از‌طرف‌دیگر به کرامت اکتسابی او در قوس صعود مرتبط است. حال یکی از مسائل مهم در بررسی کرامت انسان، تبیین شاخص‌های کرامت در اسلام و ارتباط هر یک از این شاخص‌ها با اسماء الهی است. این مقاله با روش تبیینی–تحلیلی با تاکید بر آراء آیت‌الله جوادی آملی، ضمن تبیین شاخص‌های کرامت انسان به بررسی ارتباط آنها با اسماء الهی می‌پردازد. در این بررسی به سه شاخص عمده خلافت الهی، تقوا و لقاء الهی دست می‌یابیم که در بررسی این شاخص‌ها به ارتباط وثیق آنها با اسماء الهی می‌رسیم؛ چراکه تحقق هر یک از این سه شاخص، منوط به مظهریت انسان در اسماء الهی است.

criteria of greatness (kirama) in islam and its relation with god’s attributes, an emphasis on ayatollah javadi amoli’s perspective

one of the most important criteria in humanology is undoubtfully the “greatness (kirama)”. human’s greatness is alongside its completion. moreover, the concept of exaltation -as part of completion and greatness- shows a horizontally ascent in the degrees of completion and greatness. that’s why we witness differences, on one hand, in humans’ degrees of greatness originated from descent movement (seir nozoul) and human’s intrinsic greatness; and on the other hand, to his aquired greatness in upward movement. an important problem in the investigation of human’s greatness is explaining the indexes of greatness in islam and the relation of each index with god’s attributes. based on ayatollah javadi amoli’s views in a descriptive-analytic method, this article explains the indexes of human’s greatness as well as their relation with god’s attributes. the three indexes are the result: god’s caliphate, wariness and meeting god. investigating the indexes, their firm relation with god’s attributes is proved since their accomplishment deponds on human epitome of god’s attributes.