بررسی تطبیقی رابطه عقل و ایمان از دیدگاه علامه طباطبایی و ریچارد سوین برن

از چالش برانگیزترین مساله مورد توجه فیلسوفان و متکلمان رابطه عقل و ایمان است. این جستار در پی آن است که موضوع فوق الذکر را از منظر دو فیلسوف سرشناس و عقل گرای اسلامی و غرب مورد بررسی قرار دهد. هر دو فیلسوف برآنند که باورهای دینی باید مبتنی بر عقل باشد؛ با این تفاوت که عقلی که مورد توجه علامه طباطبایی است عقل استدلالی است، ولی سویین برن عقلانیت را مبتنی بر احتمال منطقی و عقلانیت استقرایی می داند. سویین برن همانند علامه ایمان را اعتقاد صرف نمی داند؛ بلکه معتقد است که آثار ایمان باید در عمل هم ظاهر شود و عمل انسان مهمتر از باور اوست. علامه متعلق ایمان را عینی و خارجی یعنی غیرگزاره ای می داند ولی سویین برن ایمان را امری گزاره ای می داند که مبتنی بر اعتقاد و معرفت میباشد

A Comparative Study of the Relationship between “Reason” and “Faith” from the Point of View of Allameh Tabatabaee and Richard Swinburne

One of the most challenging issues for philosophers and theologians is the relationship between reason and faith.  This research is to examine the above subject from the perspective of two prominent and rationalist philosophers (one, Moslem and the other, western). Both philosophers believe that religious beliefs should be based on reason. The difference is that the reason considered by Allameh Tabatabaee is the rational deduction, while Swinburne considers rationality based on logical probability and inductive rationality.  Allamah and Swinburne both consider faith not to be mere belief, and they both believe that one’s belief must appear in one’s action, and human’s action is more important than his belief. Allamah considers faith to be objective and external, that is nonpropositions, but Swinburne considers faith to be of proposition, which is based on belief and knowledge.