تاثیر فلسفی ابن سینا و ابن رشد بر ابن میمون؛با تاکید بر نقش عقل در فهم متون دینی

زمانی که فلسفه غرب در عصر ظلمت به سر می برد، برخی فیلسوفان مسلمان با درک عمیق فلسفه و به کارگیری آن در حوزه اسلامی به نوآوری‏هایی دست یافتند. علاوه بر این، توانستند بر اندیشمندان ادیان مختلف نیز تاثیرگذار باشند. ابن‏سینا و ابن‏رشد را می توان نمونه آشکاری برای تاثیرات مختلف در حوزه یهودیت به حساب آورد. این پژوهش که با شیوه توصیفیتحلیلى نگارش یافته به واکاوى دیدگاه‏هایابن‏سینا و ابن‏رشد درباره خردورزی در اصول و آموزه های دینی پرداخته و تاثیر آنها را بر ابن‏میمون یهودی مورد واکاوی قرار می‏دهد. ابن‏سینا به عنوان فیلسوفی عقل‏گرا توانست مبانی دین را به روش عقلی اثبات نماید و علاوه بر این، ابن‏رشد به مواردی جزئی‏تری مانند تاویل نیز پرداخت. در نتیجه، هر یک از ابن‏سینا و ابن‏رشد توانستند بر یهودیت به ویژه ابن‏میمون در ارتباط میان عقل و دین تاثیرگذار باشند.

The philosophical effect of Avicenna and Averroes on the Maimonides’ white emphasizing on rational understanding of religious text

During the Dark Age of western philosophy, some Muslim philosophers with deep understanding of philosophy presented new theories. They had great influence on the scholars of other religions. Avicenna and Averroes can be considered as the influence of Muslim philosophers on Judaism. This paper aims to analyze the theories of Avicenna and Averroes about contemplation in religious doctrines and their influence on Maimonides by descriptive analytical method. Avicenna succeeded to assert principles of Islam by rational method. In addition to rational method, Averroes discussed explication of Quran. Each of them succeeded to influence Judaism especially Maimonides in connecting reason and religion.