اثر نامتقارن سیاست‌های پولی بر بیکاری در ایران

با عنایت به اثر سیاست‌های پولی بر اشتغال، تولید و بیکاری، این مطالعه به بررسی اثر پویای نامتقارن رشد نقدینگی بر نرخ بیکاری در قالب مدل nardl در دوره فصلی از 1384:2 تا 1401:1 می‌پردازد. بر اساس آزمون والد، وجود عدم تقارن در کوتاه‌مدت مورد تایید بوده و در بلندمدت چنین رابطه‌ای وجود ندارد. بر این اساس، تحلیل اثرات تنها معطوف به دوره کوتاه‌مدت می‌شود. با عنایت به نتایج، یک درصد تغییر مثبت در رشد نقدینگی می‌تواند منجر به افزایش نرخ بیکاری به اندازه 21/0 درصد شود. یک درصد کاهش در رشد نقدینگی سه دوره پیشتر نیز می‌تواند تا 25/0 منجر به کاهش نرخ بیکاری شود. بر این اساس، با این که اثر تغییرات منفی و مثبت نقدینگی در کوتاه‌مدت بر نرخ بیکاری کم‌کشش است، اما این اثرات کم نیز از منظر آماری با هم برابر نبوده و عدم تقارن در اثرات سیاست پولی اعمال شده توسط تغییرات نقدینگی مشهود می‌باشد. بنابراین، سیاست‌گذاران حوزه پولی باید به این عدم تقارن بر نرخ بیکاری توجه ویژه‌ای داشته باشند. لازم به ذکر است که ضرایب متغیرهای بلندمدت سیاست پولی همگام با آزمون والد معنی‌دار نبوده و قابل تفسیر نیستند.

the asymmetric effect of the monetary policy on the unemployment rate in iran

one of the primary goals of economic policy is to achieve full employment. the economic policy affects employment through monetary and fiscal policies. considering this effect, this study aims to investigate the asymmetric dynamic effect of liquidity growth on the unemployment rate by nonlinear autoregressive distributed lag (nrdl) approach in iran in the period between 2005:4 to 2022:4. the results indicate the existence of asymmetry in the short term. accordingly, a one percent positive change in liquidity growth leads to an increase in the unemployment rate by 0.21 percent, and a one percent negative change in liquidity growth leads to a decrease in the unemployment rate by 0.25. although the effect of liquidity changes on the unemployment rate is almost low, the asymmetric effects of monetary policy that are applied by liquidity changes are evident