طراحی مدل بانک‌داری اجتماعی با رویکرد دوران پسا‌کرونا

اولین بخش از نظام‌ اقتصادی که تحت تاثیر شیوع پاندمی‌کرونا قرار گرفت، نظام بانک‌داری کشورها بود. لذا هدف پژوهش حاضر طراحی مدل بانک‌داری‌ اجتماعی با رویکرد دوران پسا‌کرونا در صنعت بانک‌داری کشور بود که از ترکیب روش دلفی‌فازی و مدل‌سازی ساختاری تفسیری استفاده شده است. در این پژوهش، از نظرات اساتید دانشگاهی و مدیران حوزه صنعت بانک‌داری که شامل 20 نفر بودند، استفاده شد. برای غربال‌گری مولفه ها از روش دلفی‌فازی استفاده شد که میانگین دی‌فازی شده 44 مولفه بیشتر از 7/0 بود لذا 44 مولفه در قالب 5 بعد در این صنعت شناسایی شدند. سپس برای سطح‌بندی ابعاد از مدل‌سازی ساختاری- تفسیری و تحلیل micmac استفاده شد. نتایج ism نشان دادند مدل بانک‌داری اجتماعی دارای چهار سطح است بدین صورت که زیربنای بانک‌داری اجتماعی در درجه اول عامل (ورود بانک به شبکه‌های اجتماعی برای مقاصد بازاریابی) و سپس در درجه دوم عامل (امکان ایجاد پلتفرم‌های مالی اجتماعی غیربانکی)، در درجه سوم عامل (ورود بانک به شبکه‌های اجتماعی برای انجام عملیات بانکی) و در درجه چهارم عوامل (اختصاصی‌سازی خدمات به مشتریان- استفاده از خرد جمعی برای ایجاد و توسعه محصولات و خدمات) هستند. همچنین نتایج micmac نشان دادند بعد (ورود بانک به شبکه‌های اجتماعی برای مقاصد بازاریابی) در خوشه مستقل و بعد (استفاده از خرد جمعی برای ایجاد و توسعه محصولات و خدمات) در خوشه پیوندی و ابعاد (امکان ایجاد پلتفرم‌های مالی اجتماعی غیربانکی- ورود بانک به شبکه‌های اجتماعی برای انجام عملیات بانکی) در خوشه خودمختار و بعد (اختصاصی‌سازی خدمات به مشتریان) در خوشه وابسته قرار دارند. در نهایت می‌توان نتیجه گرفت اگرچه اثرات منفی کووید-19 بر صنعت بانک‌داری ناگزیر است، اما در صورت داشتن راه‌کار، می‌تواند به فرصت مناسبی برای بهبود و ارتقای وضعیت سیستم بانکی و به‌کارگیری روش‌های مناسب‌تر از طریق پژوهش در حوزه فناوری‌های نوین، برای جذب مشتریان،  نوآوری در ارایه محصولات و خدمات کامل و متنوع با هدف ارزش‌آفرینی برای مشتریان و بهبود عملکرد بانک‌ها و ایجاد فرصت‌ها و زیرساخت‌های جدید در صنعت بانکداری شود.