سنجش قراردادهای الحاقی عملیات بانکی با قاعده عدالت و ممنوعیت ربا

بانک برای اجرای نقش تامین مالی جهت فعالیت های اقتصادی مکلف به‌کاربرد قراردادهای معینی که در قانون عملیات بانکی بدون ربا مورد تصریح قرار گرفته است می باشد تا ابتدا منابع پولی را تحت عنوان سپرده سرمایه گذاری از جامعه جذب نماید و سپس به‌عنوان وکیل از این منابع به متقاضیان تسهیلات اعطا نماید. در تبصره ماده 23 قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار مصوب 1390 بانک مرکزی مکلف شد تا قراردادهای الحاقی بانکی یکنواخت را تنظیم نماید تا عدالت قراردادی حفظ شود زیرا یکی از اهداف بانکداری بدون ربا استقرار نظام پولی و اعتباری بر مبنای حق و عدل به‌منظور تنظیم گردش صحیح پول و اعتبار در جهت سلامت و رشد و اقتصاد کشور بوده است. بانک مرکزی به این تکلیف خود عمل کرده است. مطالعه این قراردادها در راستای سنجش میزان دستیابی به عدالت و پیشرفت اقتصاد ایران هدف این مقاله بوده است. یافته های این مقاله بیانگر این است که در این قراردادهای نمونه، عدالت قراردادی رعایت نشده است زیرا بانک موقعیت برتر خود را حفظ کرده است و شروط ضمن عقدی وجود دارد که با هدف کسب سود به هر طریقی به نفع بانک گنجانده شده است که در نتیجه حکمت تحریم ربا را خدشه دار می سازد. ربا هر سود ناشی از اجحاف و تعدی می باشد که شارع مقدس اسلام و قوانین ایران بر همین اساس آن را نهی کرده اند. لازم است تا در راستای دستیابی به پیشرفت اقتصادی قراردادهای الحاقی یکنواخت بانکی به‌طور واقعی عادلانه شوند.

Analysis of Supplementary Banking Contracts in Imamieh Jurisprudence and Law

Whe the Bank is obliged to apply certain contracts as specified in the Law on Banking Operations to finance its economic activities, first to attract monetary resources as investment funds from the community and then as Advocate applicants from these resources. In note 23 of the Law on Continuous Improvement of the Business Environment Act, 2011, the Central Bank is required to regulate uniform banking contracts to maintain contractual fairness, as one of the objectives of banking and creditbased banking is to establish fair and equitable banking. The correct flow of money and credit has been in the health, growth and economy of the country. The central bank has done its job. The purpose of this article is to study these contracts in order to measure the level of achievement of justice and progress of the Iranian economy. The findings of this article indicate that in these sample contracts, contractual justice was not respected and the bank maintained its dominant position and that there were some conditions that were incorporated in the interest of the bank in any way to the benefit of the bank and the wisdom of usury sanctions. It hurts. The usury of all profits comes from the overruns and abuses that the sacred law of Islam and the laws of Iran have forbidden. They need to be truly equitable in order to achieve the economic progress of uniform bank accession agreements.