نقش رهبری راهبردی در نوآوری‌های دانشگاهی با میانجی‌گری ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه (مورد مطالعه: اعضای هیئت‌ علمی دانشگاه‌ یاسوج)

نوآوری برای بقای هر سازمانی لازم است و در سازمان‌های آموزشی نظیر دانشگاه‌ها که محور رشد اقتصادی و اجتماعی در جامعه محسوب می‌شوند، توجه به نوآوری از اهمیت بیشتری برخوردار است. به عبارتی نوآوری دانشگاهی یک منبع مهم برای قدرت نوآوری ملی است. از همین رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سبک رهبری راهبردی با نقش میانجی ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه در تقویت نوآوری دانشگاهی به روش تحلیل مسیر انجام ‌شد. به‌منظور آزمون مدل مفهومی پژوهش، نمونه‌ای 120 نفری از اعضای هیئت ‌علمی دانشگاه یاسوج با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم انتخاب شدند و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای spss 23 و amos23 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مدل علی مفروض از برازش مناسبی برخوردار بوده و متغیرهای پیش‌بین درمجموع و به ترتیب 78 و 75 درصد از کل واریانس ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه و نوآوری‌های دانشگاهی را تبیین می‌نمایند. به‌طور دقیق، یافته‌های پژوهش نشان داد رهبری راهبردی بر ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه و نوآوری‌های دانشگاهی؛ و ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه بر نوآوری‌های دانشگاهی تاثیر مثبت و معناداری دارند. علاوه بر این، تاثیر غیر مستقیم رهبری راهبردی بر نوآوری‌های دانشگاهی با نقش میانجی ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه تائید گردید. در نهایت، نتایج تائید نمود که جهت ارتقای نوآوری‌های دانشگاهی و متعاقباً کسب مزیت رقابتی، می‌بایست بستر مناسبی جهت حمایت از رهبری راهبردی و فرهنگ کارآفرینانه فراهم باشد.