نظریه نوآوری هم‌بافتی سازمانی و فناورانه: تلاقی کنش‌گران نوآوری جهت تداوم کسب‌وکار نوآورانه دفاعی (مطالعه موردی: دو سازمان بزرگ صنعت دفاعی)

پاسخگویی مستمر به نیازهای متنوع بخش هوایی و فضایی نیروهای مسلح، مستلزم استمرار کسب‌وکار نوآورانه دفاعی می‌باشد. این امر باعث گردیده است تا مدیران مربوطه نسبت به تحقق نوآوری‌سازمانی جهت بهینه‌سازی ویا تولید محصولات نظامی جدید اهتمام ورزند؛ لذا هدف این پژوهش، ارایه نظریه نوآوری هم‌بافتی سازمانی و فناورانه مبتنی‌بر تلاقی کنش‌گران نوآوری به‌منظور حل مسئله: ضعف کنش‌متقابل و پایدار متولیان نوآوری جهت استمرار نظام‌مند کسب‌وکار نوآورانه در سازمان‌های بزرگ صنعتی دفاعی با محصولات هوایی و موشکی بوده‌است؛ که برای تحقق هدف مذکور، روش کیفی «نظریۀ داده‌بنیان سیستماتیک» دربازه زمانی 1394 تا 1398 مورداستفاده قرارگرفت. داده‌ها، حاصل انجام مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با 19 نفر از خبرگان و صاحب‌نظران دارای تجربه‌زیسته در سازمان‌های موردمطالعه بوده‌است. برای جمع‌آوری داده‌ها، درابتدا براساس نمونه‌گیری هدف‌مند با جانشینان، معاونان پژوهش‌ونوآوری، معاونان طرح ‌وبرنامه و بعضی از مدیران میانی مرتبط هر دو سازمان مصاحبه به‌عمل آمد؛ و در ادامه با استفاده از روش نمونه‌گیری گلوله‌برفی، مشارکت‌کنندگان بعدی انتخاب و داده‌های بیشتری گردآوری شدند. طی مراحل کدگذاری باز، محوری و گزینشی، نتایج تحلیل داده‌ها در قالب 12 مقوله شامل: گستردگی تغییرات و میزان تحولات، تنوع نیازها و انتظارات ذینفعان دفاعی، یادگیری مستمر سازمانی، ظرفیت‌های ملی‌وفراملی، پیچیدگی‌های عوامل محیطی، قابلیت‌ها و محدودیت‌های سازمان‌های دفاعی، تداوم کسب‌وکار نوآورانه دفاعی، اعتلای نوآوری‌های غیرفناورانه، ارتقاء نوآوری‌های فناورانه دفاعی، بهبود اقتصاد دفاعی و ارتقاء قدرت بازدارندگی انتزاع شدند و با نگارش خط‌داستان مربوطه، درنهایت «نظریه نوآوری هم‌بافتی و12 فرضیه مرتبط» برساخت گردیدند؛ به‌طوری‌که به‌کارگیری جامع آنها‌ می‌تواند زمینه را برای ایجاد هم‌فهمی بهتر و ارتقاء ادبیات مشترک ذینفعان دفاعی فراهم‌تر نماید.