اثر غلظت‌های مختلف کینتین و پوتریسین بر ریزغده‌‌زایی سیب‌زمینی (رقم آگریا)

به منظور بررسی اثر غلظت‌های مختلف کینتین (0، 1 و 2 میلی‌گرم در لیتر) و پوتریسین (0، 20، 40، 80 و 160 میلی‌گرم در لیتر) بر ریزغده‌زایی درون شیشه‌ای سیب‌زمینی، آزمایشی به‌ صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در آزمایشگاه کشت بافت گیاهی گروه علوم‌ باغبانی دانشگاه تبریز به اجرا درآمد. محیط کشت ms ریزغده‌زایی دارای 8 درصد ساکارز و 8 گرم در لیتر آگار بود. نتایج تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که بیشترین تعداد ریزخده تولید شده طی ماه دوم با میانگین 3 عدد در محیط کشت فاقد کینتین با 80 میلی‌گرم پوتریسین بود. حداکثر غلظت پوتریسین برای افزایش درصد ریزغده‌های فاقد رکود در ماه دوم 20 میلی‌گرم در لیتر بود. این در حالی است که اثر سطوح مختلف کینتین در رابطه با اکثر صفات ریزغده‌زایی معنی‌دار شد. در این آزمایش بهترین غلظت کینتین برای اکثر صفات ریزغده‌زایی 2 میلی‌گرم در لیتر بود. همچنین مناسب‌ترین غلظت پوتریسین در محیط‌های کشت دارای 2 میلی‌گرم در لیتر کینتین، 40 میلی‌گرم در لیتر بود که موجب افزایش وزن ریزغده تا 16/0 میلی‌گرم شد.