بررسی تاثیر پلی پلوییدی بر برخی ویژگیهای آناتومیکی و ترکیبات آنتی‌اکسیدانی گیاه لیموترش

القای پلی پلوییدی در حالت تری پلویید منجر به تولید میوه‌های بی دانه می شود. تری پلوییدها حاصل ترکیب گیاهان دیپلویید و تتراپلویید هستند. تعداد بیش از حد دانه در میوه مرکبات سبب کاهش استقبال در بازار مصرف می شود. گیاهان تتراپلویید یک پیش نیاز مهم برای تولید انواع مرکبات تری پلویید بی دانه هستند. به‌منظور تولید گیاهان تتراپلویید در لیموترش از روش قطره چکان کلشی‌سین در غلظتهای 2/0، 6/0، 1 و 4/1 درصد بر روی مریستم انتهایی در مرحله دو برگ حقیقی استفاده شد. جهت تعیین سطوح پلوییدی در گیاهان لیموترش از دو روش فلوسایتومتری و بررسی اندازه و تراکم روزنه استفاده شد. همچنین ویژگی هایی نظیر ارتفاع، ضخامت برگ، میزان فنل و فلاونویید کل بین گیاهان دیپلویید و تتراپلویید اندازه گیری و مقایسه شدند. بالاترین بازدهی انگیزش پلوییدی در گیاه لیموترش برابر 6/48 در غلظت 4/1 درصد کلشی‌سین بود. مقایسه تعداد روزنه ها و کیسه های ترشحی برگ نشان داد که تعداد آنها در برگ گیاهان تتراپلویید نسبت به دیپلویید کاهش یافته، درحالی‌که اندازه روزنه ها و کیسه ترشحی در گیاهان تتراپلویید به طور معنی‌داری بزرگتر بود. دو برابر کروموزومها سبب افزایش ضخامت برگ، بافت نرده ای و اسفنجی شد. در گیاه لیموترش افزایش سطح پلوییدی تاثیر معنی‌داری در میزان فنل و فلاونویید تام در گیاهان تتراپلویید نسبت به گیاهان دیپلویید نداشت.