ریز ازدیادی گیاه دارویی سرخارگل (L. Echinacea purpurea) با استفاده از قطعات کوتیلدون و هیپوکوتیل

سرخارگل گیاهی علفی و چندساله بوده و به لحاظ تجاری گونه ای بسیار ارزشمند محسوب می شود. ترکیبات فعال دارویی آن عمدتاً شامل اسیدهای فنولیک و آلکامیدها هستند. به منظور بررسی شرایط ریزازدیادی این گیاه، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه عامل ریزنمونه (هیپوکوتیل و کوتیلدون)، هورمون bap (0، 2/0، 4/0، 2/1 و 4/2 میلی گرم در لیتر) و هورمون naa (0، 05/0، 1/0، 3/0 و 6/0 میلی گرم در لیتر) در سه تکرار اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس ساده برای صفات کالوس زایی و باززایی ریزنمونه ها بیانگر وجود اختلاف معنی دار بین برخی از عوامل مورد مطالعه بود. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل بین عوامل مورد مطالعه نشان داد که بیشترین میزان کالوس زایی در ریزنمونه کوتیلدون و با تیمار ترکیبی bap (2/0 میلی گرم در لیتر) و naa (0 میلی گرم در لیتر) به میزان 97 درصد و در ریزنمونه هیپوکوتیل با تیمار ترکیبی bap (2/0 میلی گرم در لیتر) وnaa (6/0 میلی گرم در لیتر) به میزان 91 درصد بود. تیمار bap (4/0 میلی گرم در لیتر) و naa (0 میلی گرم در لیتر) با میانگین 3/5 نوساقه در هر ریزنمونه، بیشترین درصد باززایی نوساقه (5/31 و 5/32 %) را به ترتیب در ریزنمونه های کوتیلدون و هیپوکوتیل داشت.