بررسی تنوع ژنتیکی کهور پاکستانی (prosopis juliflora) در استان خوزستان به روش cddp

کَهور پاکستانی (prosopis juliflora)، متعلق به خانواده باقلائیان که در اصل بومی آمریکا است، در دهه‌های گذشته بمنظور توسعه فضای سبز شهری به ایران وارد شده است. در حال حاضر این درخت به عنوان یک گیاه مهاجم بیگانه سطح وسیعی از رویشگاه‌های طبیعی استان‌ خوزستان (جنوب غربی ایران) را اشغال کرده است. هدف پژوهش حاضر ارزیابی تنوع ژنتیکی جمعیت‌هایی از این گونه در ایران با استفاده از نشانگر مولکولی conserved dna derived polymorphism (cddp) بود. بیست نمونه از چهار جمعیت مجزا با استفاده از 20 آغازگر cddp مورد بررسی قرار گرفتند و داده‌های حاصله با نرم افزارهای ntsys،popgene و genalex تجزیه و تحلیل شدند. آغازگرها 212 نوار تولید کردند که از آنها 194 نوار (91.94درصد) چندشکل (پلی‌مورف) بودند. بیشترین میانگین تنوع ژنتیکی 0.212 و کمترین آن 0.114 بود که بترتیب برای جمعیت های خرمشهر و اهواز به دست آمد. در تجزیه خوشه‌ای با استفاده از ضریب تشابه جاکارد و روش upgma نمونه‌ها درسطح تشابه 22درصد در دو گروه مجزا طبقه‌بندی شدند که نشاندهنده تنوع ژنتیکی آنها است. تجزیه واریانس مولکولی نیز نشان داد که تنوع ژنتیکی درون جمعیت‌ها (51درصد) بیشتر از بین جمعیت‌ها (49درصد) است. این پژوهش توان بالای نشانگر cddp را برای ارزیابی تنوع ژنتیکی جمعیت‌های گونه prosopis juliflora نشان داد.

genetic variation of prosopis juliflora in khuzestan province by cddp method

mesquite (prosopis juliflora) belonging to fabaceae that is originally a native american plant, was brought to iran to develop urban green spaces in the past decades. at present, it is an alien invasive plant and occupies a wide range of natural habitats in khuzestan province (southwestern iran). the aim of the present study was the assessment of genetic diversity in some populations of this species in khuzestan province using conserved dna derived polymorphism (cddp) molecular markers. twenty samples from four distinct populations were evaluated using 20 cddp primers. the resulted data were analyzed by ntsys, popgene and genalex softwares. the primers generated 212 bands, from which 194 bands (91.94%) were polymorphic. the highest and lowest means of genetic diversity were 0.221 and 0.114 for the populations of khorramshahr and ahvaz, respectively. clustering analysis using jaccard’s similarity coefficient and upgma method classified the samples in two separate groups at 22% similarity level, reflecting their genetic variations. molecular variance analysis also showed that the genetic diversity in intra population was higher (51%) than inter population (49%). this study indicated the high potentiality of the cddp marker for assessing genetic diversity of prosopis juliflora populations.