اثر تنظیم کننده‌های رشد گیاهی و چینه سرمایی بر رفع رکود بذر و شاخص‌های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیو شیمیایی دانهال‌های گردوی ایرانی (juglans regia l.)

گردوی ایرانی (juglans regia l.) یکی از مهمترین درختان میوه مناطق معتدله جهان است که به منظور تولید میوه و چوب آن پرورش می‌یابد. بذور گردو به دلیل وجود رکود فیزیولوژیکی و مکانیکی، دارای جوانه‌زنی نامنظم و با درصد پایین بوده که رشد بعدی دانهال را با مشکل مواجه می‌سازد. هدف این آزمایش بررسی اثر طول دوره چینه سرمایی (30 و 60 روز) و غلظت‌های مختلف تنظیم کننده‌های رشد گیاهی (اسید جیبرلیک و کینتین) بر رفع رکود و جوانه زنی بذور گردوی ایرانی بود. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 15 تیمار و 20 تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. نتایج نشان داد که طول دوره چینه سرمایی و غلظت‌های مختلف تنظیم کننده‌های رشد بر اکثر شاخص‌های بررسی شده در سطح احتمال یک درصد دارای اختلاف معنی‌دار است، به‌طوری‌که تیمار تلفیقی 60 روز چینه سرمایی و 500 پی‌پی‌ام اسید جیبرلیک منجر به بیشترین درصد جوانه زنی (99.28 درصد)، سرعت جوانه‌زنی (2.91 بذر جوانه زده در روز)، طول شاخساره (24.35 سانتیمتر)، طول ریشه (17.50 سانتیمتر)، حجم ریشه (7.71 سانتیمتر مکعب)،‌ وزن تر شاخساره (6.78 گرم) و وزن تر ریشه (6.58 گرم) شد. با این وجود، بالاترین میزان کلروفیل a (18.64 میلی‌گرم بر گرم وزن تر)، کلروفیل b (10.62 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) و کلروفیل کل (29.27 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) مربوط به تیمار 60 روز چینه سرمایی و 750 پی‌پی‌ام کینتین بود.