مقایسه رشد دو گونه صنوبر (populus alba و populus euphratica) و هیبرید بین آنها در عرصه شور و غیر شور

درختان صنوبر کبوده (populus alba) و پده (p. euphratica) از گونه‌های بومی کشور می‌باشند. صنوبر کبوده به لحاظ سازگاری و تولید چوب و فرم کیفی تنه وگونه صنوبر پده نیز به‌دلیل مقاومت به شرایط اقلیمی گرم و خشک و شوری خاک از پتانسیل‌ مناسبی جهت زراعت چوب برخوردارند. هدف این تحقیق ارزیابی رشد چهار کلن صنوبر (p. alba 58.57, p. alba 44.9, p. euphratica و هیبرید p. euphratica x p. alba 9.44) درعرصههای شور ایستگاه گرمسار و ایستگاه غیر شور کرج بوده است. کلن‌های صنوبر در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار کاشته شدند. ویژگی‌های رویشی نهال‌ها و ویژگی‌های فیزیولوژیک برگ بر اساس روش‌های استاندارد اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس ویژگی‌های رویشی نشان داد که کلن‌های صنوبر به‌لحاظ صفات رویشی تفاوت معنی‌داری داشته‌اند. بیشترین درصد زنده‌مانی، قطر و ارتفاع در ایستگاه‌ گرمسار مربوط به دو کلن پده و هیبرید آن بود. در ایستگاه کرج به غیر از گونه پده سایر کلنها 100 درصد زنده‌مانی داشتند. کلن هیبرید نیز از قطر و ارتفاع بیشتری نسبت به سایر کلنها بر خوردار بود. کمترین مقدار سطح برگ مربوط به کلن‌های کبوده در ایستگاه‌ گرمسار بود. تجزیه واریانس ویژگی‌های فیزیولوژیک برگ نشان داد که کلن‌های صنوبر به‌لحاظ مقدار کلروفیل و کاروتنوئید تفاوت معنی‌داری را در ایستگاه‌های گرمسار و کرج داشتند. مقدار پرولین، قند و آب نسبی در کلن‌های پده و هیبرید در ایستگاه‌ شور بیشتر از کلن‌های کبوده بود. در نهایت کلن‌های پده و هیبرید تحمل بالایی نسبت به تنش شوری داشته و می‌توانند در عرصه خاک شور رشد مناسبی داشته‌باشند.