تاثیر کاربرد پلیمر استاکوزورب و برگ پنیرک بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی، بیوشیمیایی، بیولوژیکی و راندمان آب مصرفی در ریحان (ocimum basilicum var. keshkeni luvelou)

یکی از راهکارهای افزایش بازده آبیاری و استفاده بهینه از بارندگی در مناطق خشک و نیمه‌خشک استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب است. به منظور افزایش بهره‌وری مصرف آب در تولید گیاه ریحان (ocimum basilicum l.)، به‌عنوان یکی از گیاهان دارویی با‌ارزش و حساس به کم‌آبی، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی، با استفاده از دو پلیمرسوپرجاذب استاکوزورب (صنعتی) و برگ پنیرک (گیاهی)، هر کدام در چهار غلظت 0، 0.1% ، 0.2% و 0.3% (وزنی/وزنی) و با دو روش کاربرد (مخلوط با خاک+ ریشه و روش مخلوط با خاک)، در سه تکرار اجرا گردید و برخی صفات بیوشیمیایی، بیولوژیکی، مورفولوژیکی و راندمان آب‌مصرفی، بررسی گردیدند. با توجه به نتایج تمام تیمارها بخصوص اثرات متقابل آنها نسبت به شاهد اثرات مثبت و معنی‌داری بر صفات اندازه‌گیری شده داشتند. هر دو پلیمر آبدوست (استاکوزروب 0.2% بکار رفته در خاک و برگ پنیرک 0.3% بکار رفته در خاک+ریشه) با بهبود راندمان آب‌مصرفی (60%) قادر به کاهش شدت تنش خشکی در کشت ریحان بودند. تیمار استاکوزورب 0.2% با روش کاربرد در خاک، باعث افزایش تعداد برگ (149.89 در بوته) و بذر در بوته (2125 عدد) گردید. در حالیکه تیمار مذکور با روش کاربرد در خاک+ ریشه، صفات کلروفیلa (1mg.g 30.74) و وزن هزاردانه (1.69 گرم در بوته) را افزایش داد. همچنین صفات عملکرد خشک (2.34 گرم در بوته) و صفات بیوشیمایی (کلروفیل b (1mg.g 10.93) و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی (87.03 %)) با استفاده از تیمار برگ پنیرک (0.3%) به‌ترتیب با روش کاربرد در خاک+ ریشه و کاربرد در خاک بهترین نتایج را نشان دادند.