اثر خشکی بر جوانه‌زنی بذر استبرق calotropis procera l.)) و بهبود آستانه تحمل بذر به تنش خشکی

این گونه استبرق علی رغم توان تولید بذر زیاد، از تراکم کمی در اطراف بوته مادری برخوردار است. در شرایط نامساعد رویشگاه های بیابانی، جوانه‌زنی بذر و استقرار گیاهچه یک مرحله بحرانی برای بقاء گیاه می باشد. به منظور بررسی تاثیر خشکی بر جوانه‌زنی بذر استبرق، آزمایشات جوانه‌زنی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با آزمایش فاکتوریل در 3 تکرار انجام شد، فاکتورهای آزمایش اول شامل محیط در 2 منطقه (لامرد و سیستان و بلوچستان) و تیمار خشکی شامل (کلرید پتاسیم، نیترات پتاسیم و پلی اتیلن گلایکول) هر کدام شامل (کلرید پتاسیم و نیترات پتاسیم در 9 سطح 0، 1، 3، 5، 7، 9، 11، 13 و 15 بار و برای پلی اتیلن گلایکول در 6 سطح 0، 0.1، 0.3، 0.5، 0.7 و 0.9 بار) و آزمایش دوم در 2 سطح ( شاهد و 20 بار برای کلرید پتاسیم و نیترات پتاسیم و 1 بار برای پلی اتیلن گلایکول به مدت 3 روز) جهت بهبود آستانه تحمل بذر به سطوح خشکی بود. نتایج نشان داد که اثر خشکی بر صفات جوانه‌زنی معنیدار بود. با افزایش تنش خشکی، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه‌زنی، شاخص جوانه‌زنی و طول گیاهچه کاهش و میانگین مدت جوانه‌زنی افزایش یافت. نتایج نشان داد که تیمار بذرها با پیش تیمار، صفات جوانه‌زنی را بهبود بخشید. پیش تیمار kcl، kno3 و peg حد آستانه تحمل خشکی و حد نهایی تحمل به خشکی را افزایش دادند، استفاده از این پیش تیمارها (kcl و pegوkno3) حد آستانه تحمل خشکی و حد نهایی تحمل خشکی را افزایش دادند.