تنوع ژنتیکی سیب شرقی (malus orientalis uglitz.) جنگل هیرکانی ایران با استفاده از نشانگر issrpcr

سیب شرقی (malus orientalis) دارای پراکنش وسیع در سرتاسر جنگل هیرکانی از مناطق پایین‌بند تا نواحی کوهستانی و شیب‌دار می‌باشد. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی، نمونه های برگ 104 پایه از چهارده رویشگاه جنگل‌های هیرکانی جمع آوری شدند. پس از استخراج dnaی ژنومی، چند شکلی dnaی های تکثیر شده با استفاده از 4 آغازگر 8yc(ga)، 8ya(ac)، (ag)8at و (ac)8g به روش issrpcr بررسی گردید. این مطالعه نشان داد کل آلل های تکثیر شده برای 4 آغازگر، برابر 385 آلل با میانگین هتروزیگوسیتی 049/0 است. بطوریکه بیشترین میزان هتروزیگوسیتی در جمعیت کدیر و لمزر (059/0) و کمترین میزان آن نیز مربوط به جمعیت افراتخته (031/0) در شرق استان گلستان است. بر اساس شاخص شباهت ژنتیکی nei بیشترین فاصله ژنتیکی مربوط به جمعیت‌های سیاه‌بیل و ماسال و کمترین آن مربوط به جمعیت‌های یوش، افراتخته و دینکوه از یکدیگر بود. آنالیز واریانس مولکولی تنوع درون جمعیت‌ها و بین جمعیتی، را به ترتیب 94% و 6% از کل تنوع را نشان داد، که بیانگر تنوع درون جمعیتی قابل ملاحظه در جمعیت‌های این گونه است. این تحقیق نشان داد علیرغم شرایط رویشگاهی متفاوت و فاصله جغرافیایی زیاد جمعیت‌ها از یکدیگر، سطح تمایز ژنتیکی بین جمعیت‌های مورد مطالعه (به استثنای جمعیت جلگه‌ای سیاه بیل) پایین و هتروزیگوسیتی درون جمعیت‌ها بسیار مشابه با یکدیگر است. این مسئله می تواند حاکی از سطح بالای برقراری جریان ژن و تبادل ژنتیکی بین جمعیت‌های سیب جنگلی شمال ایران باشد.