بررسی ارتباط بین تنوع ژنتیکی و توزیع جغرافیایی میان 11 جمعیت وحشی Dactylis glomerata توسط پروتیینهای کل

علف باغ (dactylis glomerata) یکی از گندمیان مهم مرتعی چند ساله برای ایجاد چراگاه و تولید علوفه خشک است. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی جمعیتهای وحشی علف باغ و بررسی ارتباط عوامل اکولوژیکی با تنوع پروتیینهای کل 11 جمعیت موجود در بانک ژن منابع طبیعی انتخاب شدند. در این تحقیق الگوی پروتیینی 110 ژنوتیپ از 11 جمعیت برای تعیین میزان تنوع ژنتیکی موجود مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج sds-page، 25 نوار قابل تکثیر، پپتید پروتیینی، برای مطالعه تنوع ژنتیکی ثبت گردید. نوارها در محدوده وزن مولکولی 7638 تا 2768850 دالتون قرار گرفتند. میانگین تعداد نوارهای چندشکل نسبت به کل نوارها در کلیه جمعیتها از 14/0 در اردبیل، تا41/0 در ارومیه، متغیر بود. sds-page پروتیینهای کل، تنوع درون و میان جمعیتی بالایی نشان داد که نشان‌دهنده تمایز مشخصی بر اساس منشا و رویشگاه نبود. میانگین فاصله ژنتیکی کل بین جمعیتها 045/0 بود که بیشترین فاصله (132/0) بین کرج3 و پاسند2 و کمترین فاصله (017/0) بین کرج1 و اردبیل مشاهده گردید. هیچ ارتباطی بین ویژگیهای ژنتیکی و عوامل جغرافیایی مشاهده نگردید. همبستگی بین ماتریس فاصله‌های ژنتیکی و جغرافیایی به وسیله آزمون مانتل ثابت نشد و ضریب همبستگی بین آنها از نظر آماری معنی دار نگردید (280/0p= و 02/0r=). این مسیله نیز نشان دهنده عدم وجود شیب محیطی در گوناگونی پروتیینهای کل است. این نتایج نشان می دهند که در برنامه‌های اصلاحی علف باغ می‌بایست تنوع ژنتیکی جمعیتهای علف باغ به وسیله استفاده از والدین مختلف افزایش یابد. افزایش اساس ژنتیکی برای مقاصد اصلاح علف باغ می‌تواند به وسیله کاربرد سیستماتیکی ذخایرتوارثی که الگو پروتیینی متفاوتی داشته و ویژگی های کمی بهتری دارند حاصل شود.