جداسازی متابولیت های ثانویه طی فرآیند استخراج Dna از گیاه آویشن و آنالیز آنها با روش Gc-Mass

استخراج dna ژنومی با کیفیت و کمیت مطلوب از نیازهای بنیادی فنهای مولکولی زیستی مختلف است. در بعضی تحقیقات به دلایل مختلفی نمونه های گیاهی مورد مطالعه از طبیعت جمع آوری می شود که این گیاهان معمولاً خشبی بوده و استخراج dna از بافت گیاهی این نمونه ها به علت وجود کربوهیدرات ها، ترکیبات پلی فنلی و پروتیینها با مشکلاتی روبرو است. به ویژه آنکه این ترکیبات به شکل کمپلکس با اسیدهای نوکلییک ترکیب می شوند و جداسازی آنها را با مشکل مواجه می کند. در این تحقیق dna ژنومی از برگ گیاه آویشن به گل رفته با چهار روش doyle and doyle، dellaporta،kang and yang و khanuja استخراج گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که روش خانوجا با اندکی تغییرات از بقیه روشها بهتر بود. در این روش استخراج، رسوب چسبناک قهوه ای رنگی در محلول حاوی dna به دست آمد که در روشهای دیگر دیده نشد. بر این اساس این رسوب توسط آنالیزهای gc-mass، ir و طیف uv مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مشخص شد که این رسوب شامل تیمول، کارواکرول، نرولیدول و بورنیول بود. در طیف gc بیشترین میزان را ماده تیمول دارا بود (65 درصد). از این رو روش خانوجا بهینه شده توانست متابولیت های ثانویه عمده آویشن را جداسازی کرده و می توان پیشنهاد نمود که این روش جهت استخراج dna گیاهانی که به گل رفته اند مناسب تر از سایر روشها می باشد.