تاثیر غلظت‌های مختلف 4,2-D بر جنین‌زایی رویشی چند ژنوتیپ هویج ایرانی

با توجه به توانایی تولید جنین از سلول‌های رویشی، جنین‌زایی رویشی می‌تواند مقدمه تولید بذر مصنوعی باشد. لذا تحقیق حاضر با هدف تعیین مناسب‌ترین ژنوتیپ و تنظیم کننده رشد گیاهی جهت تولید پینه‌های جنین‌زا بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در محیط پایه 25 درصد ms، اجرا گردید. عامل اول شامل نه ژنوتیپ هویج ایرانی و عامل دوم، تنظیم کننده رشد گیاهی در چهار سطح (شاهد، 2 ،4 و 6 میلی‌گرم بر لیتر 4,2-d) بود. از کشت درون شیشه‌ای بذرها جهت تولید گیاهچه و از هیپوکوتیل گیاهچه‌های تولید شده برای تولید پینه جنین‌زا استفاده شد. 12 هفته بعد از کاشت ریزنمونه‌ها، صفات درصد پینه‌زایی، طول و قطر پینه، وزن تر و خشک پینه و نیز نوع بافت، رنگ و وضعیت جنین‌زایی پینه‌ها ارزیابی گردیدند. همچنین تعداد جنین‌های کروی، قلبی و اژدری شکل در پینه‌های جنین‌زا شمارش شدند. نتایج نشان داد که بیشترین درصد پینه‌زایی (100 درصد) در ژنوتیپ‌های 26-99 (بدون حضور تنظیم کننده رشد گیاهی) و 31-99 (در حضور 4 میلی‌گرم بر لیتر 2,4d) بدست آمد؛ تشکیل پینه جنین‌زا در ژنوتیپ‌های 16-99، 27-99 64-99 و 40-99 در حضور 2 میلی‌گرم بر لیتر 4,2-d و ژنوتیپ‌های 56-99 و 31-99 در حضور 4 میلی‌گرم بر لیتر 4,2-d مشاهده شد. ژنوتیپ 64-99 بیشترین تعداد جنین کروی (13 عدد)، قلبی (5.33 عدد) و اژدری (3.33 عدد) را تولید کرد. لذا ژنوتیپ 64-99 و غلظت 2 میلی‌گرم بر لیتر 4,2-d برای تولید بیشترین تعداد جنین رویشی مناسب می‌باشد. درکل ژنوتیپ‌های هویج ایرانی پاسخ متفاوتی به پینه‌زایی و جنین‌زایی نشان دادند