اثر تراتوژنیک و سمیت کاربوکسین بر مورفولوژی و سلولهای کبدی جنین جوجه

نیاز غذایی جوامع در حال رشد انسانی‏ مصرف بی رویه آفت کشهای کشاورزی را افزایش داده است. هدف از این تحقیق، بررسی میزان سمیت کاربوکسین (قارچ کش رایج در کشاورزی) بر جنین جانور مدل و کشت سلول کبدی حاصل از آن (اندام اصلی متابولیزه کننده ترکیبات خارجی) می‌باشد. در این تحقیق، با توجه به تراکم بیولوژیک این گونه ترکیبات در بافتهای جانوری، تاثیر تراتوژنی کاربوکسین بر جنین جوجه 18 روزه مورد بررسی قرار گرفت. در روز صفر انکوباسیون غلظتهای 20، 100، 200 و400 میکروگرم از کاربوکسین (محلول در استون) بر هر تخم مرغ به داخل کیسه زرده تزریق گردید )7 (n= و این آزمون برای هر غلظت در 4 تکرار انجام گرفت. نتایج حاصل از رنگ آمیزی اسکلت جنین نشانگر عدم کلسیفیه شدن مهره های دمی، کجی وکوتاهی استخوانهای بلند و حذف مهره های دمی بود. تزریق 200 و 400 میکروگرم نیز ناهنجاری ظاهری، عمدتاً پا چنگکی ایجاد کرد. نتایج حاصل از بررسی اثرات سمیت کاربوکسین بر سلولهای کبدی جنین جوجه 12 روزه نشان داد که غلظتهای 5 ،10، 25، 50 و 100 میکروگرم / میلی‌لیتر به ترتیب 20، 24، 35، 40 و 48 درصد بقای سلولی را کاهش داده و 50 ic آن برابر با 102 میکروگرم / میلی لیتر است. تجمع بیولوژیکی سموم شیمیایی در بافتها باعث اختلال در فرآیندهای فیزیولوژیکی و رشد می‌گردند ولی سلولهای کبدی به دلیل فعالیت سم زدایی بالایی که دارند تا حدی نسبت به تاثیر این گونه ترکیبات مقاومت نشان می‌دهند.