مطالعه تاثیر کیتوزان بر برخی از پاسخهای ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) و افزایش مقاومت آن به دنبال رویارویی تجربی با آیروموناس هیدروفیلا

هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر کیتوزان به عنوان یک محرک ایمنی بر سیستم ایمنی و میزان مقاومت ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss) در برابر باکتری بیماری زای آیروموناس هیدروفیلا می باشد. برای این منظور 900 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان (با میانگین وزنی 10/0±62/25 گرم) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس ماهیان به مدت 10 روز با شرایط آزمایشگاه سازگار شده و به چهار گروه تقسیم شدند. به ترتیب گروهها با مقادیر 0 (شاهد)، 25/0، 5/0 و 1 درصد کیتوزان (chitosan) همراه غذای تجاری (gft-1) به مدت هشت هفته تغذیه شدند. در طول مطالعه هر دو هفته یکبار از تمام تیمارها خونگیری شده و فعالیت لیزوزیم (lysozyme activity) و مقدار گلوتاتیون پراکسیداز (glutathione peroxidase) سرم خون اندازه گیری شد. در پایان دوره تحقیق همه تیمارها با مقدار cfu/ml 107 باکتری آیروموناس هیدروفیلا به صورت درون صفاقی (intera peritoneal) تزریق شده و ماهیان به مدت یک هفته روزی دو بار از نظر علایم بالینی و تلفات مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد افزودن 25/0 درصد کیتوزان به جیره غذایی قزل آلای رنگین کمان به مدت 56 روز می تواند به طور معنی داری (p < 0.05) فعالیت لیزوزیم و مقدار گلوتاتیون پراکسیداز سرم را نسبت به گروه شاهد افزایش دهد. همچنین نتایج ثابت کرد که میزان مقاومت این تیمار در رویارویی با باکتری بیماریزای آیروموناس هیدروفیلا افزایش می یابد. بر اساس یافته های حاصل مانند میزان لیزوزیم و گلوتاتیون پراکسیداز سرم، می-توان نتیجه گیری کرد که کیتوزان می تواند ایمنی ماهی قزل آلا را در مقابل باکتری مورد آزمایش افزایش دهد.