بررسی تغییرات پروتئین های غدد شیری زنبورعسل در سنین مختلف رشد به روش الکتروفورز ژل پلی اکریل آمید سدیم دودسیل سولفات

آنزیم‌های گوارشی آلفا گلوکزاکسیداز، آمیلاز و گلوکزاکسیداز که از مهم‌ترین پروتئین‌ها در غدد شیری زنبورهای جستجوگر می‌باشند به همراه سه پروتئین دیگر به عنوان پروتئین‌های اصلی برای ساخت ژله رویال، در زنبورهای کارگر پرستار بیان می‌شوند. با توجه به این‌که بیان متفاوت این پروتئین‌ها در سنین مختلف، موجب پردازش ساختار عسل و تولید ژله رویال می‌شود، هدف از این پژوهش بررسی این تغییرات در سنین مختلف بود. برای این منظور استخراج پروتیئن‌های غدد شیری با چهار روش تریس، فسفات، تری‌کلرواسیداستیک و فنل بررسی و سپس با سه روش رنگ‌آمیزی کوماسی بریلیانت بلو آر 250، نیترات نقره و کوماسی بریلیانت بلو جی 250 ارزیابی شد. پس از تعیین بهترین روش استخراج و رنگآمیزی، پروتئین‌ها با روش برادفورد هم‌غلضت شدند و بیان آنها در پنج دوره سنی تولد، 5، 10، 15 و 20 روزگی بررسی گردید. نتایج نشان داد که بالاترین میزان بیان پروتئین‌های غدد شیری موثر در ژله رویال، مربوط به سن 10 روزگی و کمترین میزان بیان پروتئین‌ها مربوط به 20 روزگی بود. بیش‌ترین میزان بیان در پروتئین‌های موثر در تولید عسل در گلوکزاکسیداز و در 20 روزگی و کمترین میزان بیان در پروتئین‌های بیان شده در پروتئین آمیلاز و گلوکزاکسیداز در سنین تولد، 5 و 10 روزگی بود. همچنین بیشترین حجم بیان پروتئین‌های اصلی ژله رویال مربوط به سنین 5 و 10 روزگی بود. به نظر می‌رسد که تفاوت‌های زیاد در نرخ بیان پروتئین‌ها در سنین مختلف، یکی از مهم‌ترین عوامل موثر در کیفیت و کمیت عسل و ژله رویال در زنبور عسل باشد.