مقایسه الگوهای پراکنش جغرافیایی حاصل از نوسانات اقلیمی در فلات ایران با تاکید بر ایران مرکزی با استفاده از داده های مولکولی

گونه ها تحت تاثیر نوسانات اقلیمی عصر یخبندان به مناطق پناهگاهی وارد شده و جدایی دراز مدت آنها از جمعیت های همجوار سبب واگرایی ژنتیکی آنها می شود که با مطالعات فیلوجغرافیایی قابل تشخیص است. الگو‌های پراکنش جغرافیایی شش گونه پستاندار کوچک در مناطق مختلف ایران با استنباط از داده‌های حاصل از ژن سیتوکروم b و نشانگر دی لوپ مورد مقایسه قرار گرفته و سد‌های ژنتیکی بین دودمان‌های مختلف هر آرایه و گریزراه‌های احتمالی بین آنها با استفاده از نرم افزار barrier مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه نتایج به دست آمده در این شش گونه، نشان می‌دهد که الگوهای پراکنشی در این آرایه ها همخوانی چندانی را با هم نشان نمی‌دهند که این از ویژگی های یک منطقه پناهگاهی است. به نظر می‌رسد هر آرایه طبق برنامه‌ای متفاوت از سایر آرایه‌ها، به دوره‌های سرد کواترنر پاسخ داده است. در پایان، سد‌ها و گریزراه‌های احتمالی در فلات ایران مورد بررسی قرار گرفته است.