سنجش ارتباط میان سیاست‌گذاری فرهنگی و حکمرانی خوب (نمونه موردی: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تعالی اجتماعی دوره زمانی مرداد 1398 تا مرداد 1400)

مسئله پژوهش حاضر بررسی سنجش ارتباط میان دو متغیر سیاستگذاری فرهنگی و حکمرانی خوب است. بر این اساس برای بررسی میزان اثرگذاری این ارتباط یکی از مهم‌ترین نهادهای کلان و مهم در ساحت سیاستگذاری فرهنگی یعنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتخاب شده و نقش کنش‎های سیاست‌گذارانه این نهاد در تعالی اجتماعی مورد سنجش قرار می‎گیرد. سوال اصلی پژوهش این است که سیاستگذاری فرهنگی توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوره زمانی مرداد 1398 تا مرداد 1400 چگونه بر مقوله حکمرانی خوب اثر می‎گذارد؟ به نظر می‎رسد سیاستگذاری فرهنگی از سوی نهادهای کلان در کارکردهای اصلی خود، با اثرگذاری بر میزان افزایش سرمایه اجتماعی، اعتماد اجتماعی، نشاط و امید اجتماعی، موجب بهبود حکمرانی خوب در بخش فرهنگی، هنری، رسانه‎ای و توسعۀ فرهنگ دینی شده و دستیابی به جامعه‎ای اخلاقی و دیندار را درپی دارد. این شاخص‎ها را می‎توان در مفهوم «تعالی اجتماعی» صورت‌بندی کرد. نمونه انتخاب شده در سیاستگذاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، «آسیب‎های اجتماعی» است. در این پژوهش تلاش می‎شود تا نشان داده شود که راهبردهای سیاست‌گذارانه وزارتخانه در موضوع آسیب‎های اجتماعی چگونه بر شاخص تعالی اجتماعی اثرگذار است. راهبرد این پژوهش از نوع آمیخته می‌‌باشد. ابتدا با نمونه‎گیری هدفمند، داده‎های افراد صاحب منصب در حوزۀ فرهنگ از طریق مصاحبه‌‌های نیمه ساختاریافته گردآوری شده و با استفاده از روش نظریه برخاسته از داده، مدل سیاستگذاری فرهنگی در حوزه آسیب‌‌های اجتماعی طراحی گردید. جهت اولویت‎بندی این سیاست‌‌ها، پرسشنامه‌‌هایی در سه منطقۀ حاد و بحرانی توزیع شده و با استفاده از تکنیک «تحلیل سلسله مراتبی»، سیاست‌‌های فرهنگی در حوزۀ آسیب‌‌های اجتماعی اولویت‌بندی شدند. ابعاد مدل سیاستگذاری فرهنگی در حوزه کاهش آسیب‎های اجتماعی در 35 مقوله اصلی در قالب مدل شناسایی شده است.

assessment of the relationship between cultural policy andgood governance (case study: ministry of culture and islamic guidance and social excellence, august 2019–august 2021)

the present study investigates the relationship between two variables: cultural policy-making and good governance. to assess the impact of this relationship, the ministry of culture and islamic guidance—one of the most significant macro-level institutions in the realm of cultural policy-making—has been selected. the study evaluates the role of this institution’s policy-making actions in promoting social excellence. the central research question is: how does cultural policy-making by the ministry of culture and islamic guidance during the period from august 2019 to august 2021 influence the concept of good governance? it appears that cultural policy-making by macro-level institutions, through its core functions, enhances good governance in the cultural, artistic, media, and religious development sectors by increasing social capital, social trust, vitality, and hope. this leads to the formation of a moral and religious society. these indicators can be conceptualized under the term &social excellence.& the selected case in the ministry’s cultural policy-making is &social harms.& this study aims to demonstrate how the ministry’s policy-making strategies regarding social harms affect the social excellence index. the research employs a mixed-methods approach. initially, through purposive sampling, data from cultural officials were collected via semi-structured interviews. using grounded theory methodology, a cultural policy model in the field of social harms was developed. to prioritize these policies, questionnaires were distributed in three critical and crisis-prone regions, and the &analytic hierarchy process& (ahp) technique was used to rank cultural policies in the area of social harms. the dimensions of the cultural policy model for reducing social harms were identified in 35 main categories within the model.​