حکمرانی خوب براساس رهیافت سیاست‌گذاری تعاملی با تاکید بر مسئله شفافیت در ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی حکمرانی خوب براساس رهیافت سیاست‌گذاری تعاملی با تاکید بر مسئله شفافیت در ایران بود. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که، حکمرانی خوب و شاخص‌های آن، ابعاد متعددی دارد که ایجاد آن به موارد مهمی چون کاهش فساد منتهی می‌شود؛ این مسئله در کشورهایی که فساد نظام‌مند گسترده اداری و اقتصادی را تجربه می‌کنند، از اهمیت ویژه‌تری برخوردار است. لذا، در جهت رسیدن به این مطلوب، «توسعه دولت الکترونیک» و ایجاد اتاق شیشه‌ای ضرورت دارد. در یک پروسه برنامه‌ریزی‌شده و با یک سیاست‌گذاری تعاملی و با ابتناء بر حاکمیت داده باز و شفاف، می‌توان گام‌به‌گام برای رسیدن به این هدف بلند قدم برداشت. به همین منظور، و در ابتدای اقدامات، سیاست کلان جمهوری اسلامی ایران باید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی و هدایت شود که به شفافیت نظام اداری منتهی گردد؛ بنابراین، برای دستیابی به این هدف مهم، ناگزیر به عبور از مسیر افشای داده‌ها و اطلاعاتی است که تاکنون تنها در دسترس عده‌ای خاص بوده است. همین خاص‌انگاری در دسترسی به اطلاعات و نیز نبود مرجع ساختاری واحد در تجمیع داده‌ها، به نتایج زیانباری چون فساد و ناهمگونی داده‌های به‌دست آمده منجر شده‌ است. فساد بستر بسیاری از ناهنجاری‌های اداری و اجتماعی را به دنبال دارد، اما آن چیزی که از این فساد حاصل می‌شود و طبیعتاً جبران‌ناپذیر است، بی‌اعتمادی شهروندان به حاکمیت و پایین ‌آمدن سطح مشروعیت خواهد بود. اتخاذ رویکرد شفافیت و اهتمام به آن، مولفه‌های «مشارکت» و «پاسخ‌گویی» را در ساختار «حکومت باز» به جریان می‌اندازد. پاسخ‌گویی سیستم و الزام به آن، نشانه‌ای از عزم جدی حاکمیت در تغییر رویه فعلی و ایجاد انگیزه در میان شهروندان است که به مشارکت فعال در درون ساختار سیاسی می‌انجامد. به‌طور کلی و در یک جمع‌بندی می‌توان گفت، مهم‌ترین معیارها و ارزش‌هایی که داده حکومتی باز ایجاد می‌کند، عبارتند از: شفافیت، مسئولیت‌پذیری، پاسخ‌گویی، بسترسازی خودتوانمندسازی و مشارکت اجتماعی شهروندان، اثربخشی و کارایی در خدمات دولتی و بهره‌وری بیشتر در ارائه خدمت به مردم که تمام این موارد، از مبانی اصلی و مهم حکمرانی خوب یا به تعبیری حکمرانی صالح است.

good governance based on an interactive policy-making approach with emphasis on transparency in iran

the present study aims to examine good governance based on an interactive policy-making approach, emphasizing the issue of transparency in iran. the research method is descriptive-analytical, and the findings indicate that good governance and its indicators encompass multiple dimensions, the realization of which leads to significant outcomes such as corruption reduction. this issue holds particular importance in countries experiencing widespread systemic administrative and economic corruption. therefore, to achieve this goal, the development of e-government and the establishment of a &glass room& are essential. through a planned process and interactive policy-making, grounded in open and transparent data governance, steps can be taken towards this lofty objective. accordingly, at the outset, the macro policies of the islamic republic of iran must be planned and directed in a manner that leads to administrative system transparency. hence, to attain this crucial goal, it is imperative to move towards disclosing data and information that have hitherto been accessible only to a select few. this exclusivity in information access, coupled with the absence of a unified structural authority for data aggregation, has resulted in detrimental outcomes such as corruption and data inconsistency. corruption paves the way for numerous administrative and social anomalies; however, the most consequential and irreparable outcome of this corruption is the erosion of citizens’ trust in governance and the declinein legitimacy. adopting a transparency approach and commitment to it activates the components of &participation& and &accountability& within the framework of &open government.& system accountability and adherence to it signify the government’s serious resolve to change the current approach and motivate citizens to actively participate within the political structure. in summary, the most critical criteria and values generated by open government data include transparency, responsibility, accountability, fostering self-empowerment and social participation among citizens, effectiveness and efficiency in government services, and increased productivity in public service delivery—all of which are fundamental principles of good governance or, in other words, righteous governance.