مستندات دینی اندیشه مقام معظم رهبری در کثرت جمعیت و تاثیر آن بر اقتدار نظام اسلامی

مساله جمعیت، تکثیر نسل و ازدیاد آن ازجمله مهم ترین توصیه های رهبر معظم انقلاب در چند سال اخیر بوده است. ایشان در رابطه با ضرورت افزایش جمعیت به آیه 60 سوره انفال که خداوند می فرماید: « وَاَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ » اشاره می نماید. لذا، تحقیق حاضر درصدد بررسی و تحلیل مستندات دینی اندیشه رهبر انقلاب در کثرت جمعیت و تاثیر آن بر اقتدار نظام می باشد. با روش های مختلف می توان از عبارت « قوه » در آیه فوق، یکی از مهم ترین مصادیق آن را نیروی انسانی و کثرت نسل دانست. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و یافته های تحقیق حاکی از آن است که، نیروی انسانی، از سه حیث موضوعی، ابزاری و غایی، می تواند عامل اقتدار نظام اسلامی به شمار آید. به گونه ای که جمعیت فعال و جوان در نظام اسلامی، به عنوان یک امتیاز و فرصت تعیین کننده در معادلات قدرت محسوب می گردد. بدیهی است ملتی که جمعیت بیشتر، قلمرو بزرگ تر، دولت توانمندتر با حاکمیت ملی منسجم تر داشته باشد، از این منظر قدرتمندتر است. برای تحقق افزایش جمعیت ابتدا لازم است در زمینۀ فرهنگی آمادگی ایجاد شود که این موضوع خود نیز یکی از دستورات خداوند است که فرمود خود را از جهات متعدد ازجمله جهت فرهنگی آماده کنید؛ زیرا تعبیر به کار رفته در آیۀ مذکور از حیث عموم، گستردگی خاصی دارد و همه سویه های مهیا بودن را دربرمی گیرد و با تجهیز فرهنگی، حرکت در عرصۀ افزایش قوا و نیروی انسانی آسان تر محقق می شود.

the religious evidences in the thought of maqām-i moʿazzamal-ruhbarī on population multiplication and its impact on the authority of the islamic system

the present study seeks, through a descriptive-analytical method, to elucidate the intellectual foundations of human rights based on the ideology of shi’a islam, utilizing the most important shi’a sources, namely nahj al-balāgha, risālat al-ḥuqūq, ṣaḥīfat al-sajjādiyya, and other narrations transmitted from the infallible imams of the shi’a. human rights, in its terminological sense, even within western thought and law, does not possess a long historical precedent. the most significant intellectual foundations of human rights in the ideology of shi’a islam, mostly discussed in nahj al-balāgha, include: the principle of dignity, theistic orientation, the immortality of humankind, the right to life and security, the right to freedom, the right to defense and redress, the right to ownership, the right to religious freedom, the right to self-determination and political freedom, the reciprocal rights of rulers and the people, the right to equality and equity, and the right to citizenship. through a cursory comparison with the contents of the universal declaration of human rights, it was demonstrated that: a) human rights are not inventions of western schools of thought; rather, the divine religions—particularly the sublime religion of islam, which came to establish all rights, including human rights—offered human rights to humanity, and these rights are explicitly emphasized in religious sources such as the qur’an and nahj al-balāgha. however, the term human rights is a modern terminology initiated by the west and gained prevalence after world war ii. b) due to the emphasis on intellectual foundations such as theism and the immortality of humankind in islam and the lack of attention to these aspects in western human rights, some principles presented in the universal declaration of human rights differ from the intellectual foundations of islamic human rights. c) the proposition of islamic human rights is not merely a reactive measure against western human rights; rather, these concepts have been discussed from ancient times in islamic law and jurisprudential regulations. d) all that is presented as human rights in islamic sources, including nahj al-balāgha, does not constitute innovative rulings of islam; rather, part of these concepts belongs to the confirmatory rulings (aḥkām imḍā’ī) of islam, which, due to their rationality and congruence with human nature, have been endorsed and are recognized from the islamic viewpoint as obligatory human rights.