مولفه‌ها و راهکارهای بحران مشروعیت از منظر فلسفه سیاسی اسلامی با تطبیق بر جمهوری اسلامی ایران

هدف پژوهش حاضر واکاوی مولفه‌ها و راهکارهای بحران مشروعیت در حکومت‌های فضیلت‌گرا است. با روش توصیفی- تحلیلی، گزاره‌های فلسفه سیاسی از آثار حکیمانی مانند فارابی و نصیرالدین طوسی و گزاره‌های مربوط به نمونه مطالعه (جمهوری اسلامی ایران) نیز از قانون اساسی و بیانات امام خمینی و همچنین تجربه سیاسی جمهوری اسلامی ایران استنباط شده است. فرضیه این پژوهش تک‌بُعدی نبودن مولفه‌ها و راهکاری بحران مشروعیت است؛ چراکه فلسفه سیاسی اسلامی افزون بر ابعاد مادی زمامداری، ابعاد گفتمانی و انگاره‌ای را نیز در مشروعیت اثرگذار می‌داند. بحران مشروعیت در ناحیه منابع مشروعیت پدید می‌آید؛ منابع مشروعیت از منظر فلسفه سیاسی اسلامی، استحقاق فردی و رضایت مردمی است. دستاورد پژوهش حاضر شناسایی «چندپاره‌گی مشروعیت سیاسی»، «گسست عقیدتی حاکم و مردم» و «رکود معیشت» به‌عنوان مولفه‌ها و «تربیت سیاسی»، «اقناع فکری»، «تقویت تولید داخلی، تامین اجتماعی و تجارت خارجی» به‌عنوان راهکارهای تقویت مشروعیت است.

components and strategies of legitimacy crisis fromthe view of islamic political philosophy inthe islamic republic of iran

the purpose of the present research is to investigate the components and strategies of legitimacy crises in virtuous governments. using descriptive analysis, propositions of political philosophy have been inferred from the works of some philosophers such as fārābi and nasir al-din tousi, and the propositions related to the study sample (the islamic republic of iran), have also been deduced from the constitution, the statements of imām khomaini, as well as the political experience of the islamic republic of iran. the research hypothesis is the non-unidimensionality of the components and strategies of legitimacy crisis; because islamic political philosophy in addition to material dimensions of the government, considers discourse and conceptual dimensions effective on legitimacy. legitimation crisis arises in the realm of legitimacy sources; from the perspective of islamic political philosophy, the sources of legitimacy are individualentitlement and public satisfaction. the finding of the present research is identification of “political legitimacy fragmentation”, “ideological gap between the ruler and the people”, and “economic recession” as components and “political training”, “intellectual persuasion”, and “enforcement of domestic production, social provision, and foreign commerce” as strategies to strengthen legitimacy.