امید، مقاومت و آزادی در اشعار حافظ و شاملو

هدف پژوهش حاضر بررسی مضامین امید، مقاومت و آزادی در اشعار حافظ و شاملو است. مسئله‎ای که پژوهش حاضر بر آن تمرکز دارد این است که دو شاعر نامدار ایران (حافظ از دوره کلاسیک و شاملو از دوره معاصر با دو قالب متفاوت شعری) چه مفاهیم سیاسی- اجتماعی را در شمار مفاهیم بنیادین در نظر می‎گرفتند و هر یک از آن‌ها چه ادراکی از آن مفاهیم را بازنمایی می‎کردند؟ پژوهش بر این فرضیه حاضر استوار است که از منظر حافظ و شاملو مفاهیم بنیادین سازنده جامعه عبارتند از «امید»، «مقاومت» و «آزادی» و رسالت شاعر در بازنمایی عناصر امیدساز، تشویق جامعه به مقاومت و مبارزه و تلاش برای تحقق آزادی در جامعه است. در این راستا با استفاده از نظریه بازنمایی ویکتوریا الکساندر، نگاه دو شاعر به جامعه زمان خود، با اتکاء به مفاهیم بنیادین سیاسی «امید»، «مقاومت» و «آزادی» تحلیل می‎شود. دستاورد پژوهش حاضر این است که هر دو شاعر آرمان‌گرا، دغدغه‌مند و تحول‌خواه می‎باشند و شعر این دو شاعر صرفاً شعری انتزاعی و در فضای تخیل نیست، بلکه تغییر و تحول اجتماعی از منظر دو شاعر اهمیت دارد.

hope, resistance, and freedom in the poemsof hāfez and shāmlou

the purpose of the present research is to review the themes of hope, resistance, and freedom in the poems of hāfez and shāmlou. statement of the problem focused in this research is: what political-social concepts were considered by the two well-known iranian poets (hāfez from the classic period and shāmlou from the contemporary era having two different poetry styles) as fundamental and what perception did they present of those concepts? the research relies on the hypothesis that from the view of hāfez and shāmlou, fundamental concepts constructing a society involve hope, resistance, and freedom and that the poet’s duty in presenting hopeful elements is to encourage the community to resist, fight, and attempt for bringing about freedom in society. in this regard, using victoria alexandre’s reflection theory, the outlook of the two above-mentioned poets on their society back then was analyzed, relying on fundamental political concepts of hope, resistance, ’ and freedom. the findings of the present research show that both poets are idealist, reformist, and concerned about society and that their poetry is not merely abstract and imaginary, but rather social change and transformation matter to them.