تحلیل گفتمان اقتصادی دولت روحانی: از اقتصاد نئولیبرال تا اقتصاد مقاومتی

هدف پژوهش حاضر بررسی گفتمان اقتصادی اجرا شده در دولت روحانی است. سوال اصلی پژوهش این است که تطور از گفتمان اقتصادی تعامل‎گرای نئولیبرال به اقتصاد مقاومتی در دوران حکمرانی آقای روحانی متاثر از چه عواملی رخ داد؟ فرضیه پژوهش این است که چرخش از گفتمان اقتصادی تعامل‎گرای نئولیبرال به اقتصاد مقاومتی، متاثر از ناکامی پرونده برجام و خروج آمریکا از برجام بوده است. روش تحلیل داده‎ها در این پژوهش، براساس نظریه گفتمان فوکویی و پسافوکویی است. در این پژوهش ضمن اشاره به گفتمان‎های اقتصادی ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به زمینه‎های اتخاذ گفتمان تعامل‎گرای نئولیبرال پرداخته می‎شود. نتیجه و دستاورد پژوهش این است که فقدان همراهی نظام بین‎الملل و به ویژه بازیگران عمده آن نظیر آمریکا، اروپا، روسیه، چین، و مجموعه‎های عبری و عربی منطقه‎ای با نوعِ کنش انتخاب شده از سوی ایران، مانع اجرایی شدن ایده‎های دولت روحانی در سیاست خارجی شد.

economic discourse analysis of rowhāni’s government: from neo-liberal economy to resistance economy

the purpose of the present study is the analysis of the economic discourse executed in rohwhani’s government. the main research question is: what factors contributed to the economic discourse turning from a neo-liberal interactionist into a resistance economy during the presidency of mr. rowhāni? the research hypothesis is that turning from a neo-liberal interactionist economic discourse into a resistance economy was under the influence of failure in jcpoa and the us withdrawal from the deal. data analysis method in this research was based on foucauldian and post-foucauldian discourse analysis. in addition to referring to iran’s economic discourses after the islamic revolution, the causes of adopting a neo-liberal interactionist discourse by rowhāni’s government was discussed in this research. the results of the study show that since the international system, especially its major actors such as the usa, europe, russia, china, and a group of hebrew and arabic countries in the region did not accompany with the economic decisions of iran, the ideas of rahāni’ cabinet in the foreign policy could not be executed.