شوری از منظر فقه القرآن

هدف پژوهش حاضر بررسی شوری از منظر فقه القرآن است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج نشان داد اصل شورا به عنوان شیوه‌اى در مدیریت جامعه اسلامى، بر پایه مبانى قرآن و سنّت استوار است و با توجه به اینکه قرآن‌ کریم به آن به عنوان ویژگی و شیوه عملکرد مومنان (شوری، 38) و نیز به صورت دستورى بر پیامبر(ص) (آل عمران، 159) پرداخته است، و نیز با بررسى نمونه‌هاى عملى در سیره پیامبر اسلام(ص) که در جنگ بدر و اُحد و خندق و همچنین در جریان عهدنامه پیامبر اکرم(ص) با مردم طائف دیده مى‌شود، باید غیرقابل تردید و انکار تلقى گردد. لذا، مشورت به حکم عقل، نیکو و موجب اجتماع آراء و تقویت عقول و سیاسات است، چراکه عقول متعدد از عقل واحد برتر است.

counsel from the perspective of the qur’an’s jurisprudence

the purpose of the present study is to review counsel from the perspective of the qur’an’s jurisprudence. the method of study is descriptive-analytic and the results showed that the principle of counsel as a method in management of islamic society relies on foundations of the qur’an and sonnat (tradition). since the noble qur’an has dealt with this subject as a characteristic and method of believers (surah ash-showrā: 38) and also a command to the prophet (pbuh) (āl-e ‘emrān: 159), and with respect to the review of practical instances in the seerah of the prophet of islam (pbuh) in the battle of badr, ohod, and khandaq and also the treaty of the noble prophet (pbuh) with people of tā’ef, it is concluded that counsel is an unquestionable and inevitable issue. therefore, consultation upon the order of wisdom, is considered good as it gathers opinions together and boosts wisdom and policy, because numerous intellects are better than one.