مقایسه تطبیقی نقش و جایگاه مردم در نظام پاپ در مذهب کاتولیک و نظام ولایت ‌فقیه در مذهب تشیع

تولی‌گری در مذهب کاتولیک و تشیع، و واکاوی جایگاه مردم به‌ عنوان بستر مورد تولّی، مسئله مهم در ارزیابی این دو اندیشه است که پژوهش حاضر با شیوه اسنادی تحلیلی، ضمن جستاری بر مفهوم و قلمرو تولّی پاپ و فقیه عادل، آن را مورد بررسی قرار داده است. یافته‌ها حاکی از آن است که اناجیل موجود، ضمن تثبیت ولایت دینی برای حضرت عیسی‌(ع) و دیگر رسولان آن حضرت، نافی هرگونه ولایت سیاسی آنان و به‌تبع، پاپ بوده، لذا وی تنها حائز ولایت دینی است و از این‌ جهت، بایسته است که مردم مطیع محض او باشند. با این‌ وجود، پاپ چند قرن خود را متولّی امور سیاسی نیز معرفی نمود و با صحّه‌گذاری بر انگاره خطاناپذیری خویش، مردم را فاقد هرگونه جایگاهی در این ‌خصوص دانسته و در تثبیت این روند به فرازهای اناجیل استناد نمود. اما در تفکر شیعی، هرچند تولّی امور دینی و دنیوی شان مهم نبی گرامی‌(ص) و ائمه اطهار‌(ع) و در مرتبه بعدی فقیه عادل است، اما حقانیت این سِمت صرفاً از ناحیه خدای تعالی بوده و نقش محوری مردم در تحقق عینی، استمرار، تقویت و نظارت بر آن می‌باشد.

A Comparative Study of the Role and Positionof People in the System of the Popein Catholicism and Velāyat-e Faqih in Shi’ism

Guardianship in Catholicism and Shi’ism and the analysis of people’s position as the recipients of guardianship are important issues in the evaluation of these two ideologies. Using a documentaryanalytic method, the present research reviews the concept of and sphere of guardianship of the pope and the just jurist. The results indicate that the existing gospels confirm the religious authority of Jesus Christ (AS) and his apostles but reject any political authority for them and consequently for the pope so he just has religious guardianship and people should be his absolute obedient in this regard. Yet for some centuries, the pope introduced himself as the guardian of political affairs and by recourse to the idea of his infallibility, deemed that people have no position in this regard and made a reference to some verses in the gospels to substantiate this process. However, although in the Shi’ite thinking, the important majesty of the Dear Prophet (AS), Saint Imāms (AS), and then the just jurist are in charge of religious and worldly guardianship, the legitimacy of this position comes merely from Almighty God so people have a significant role in the objective realization, continuation, reinforcement, and supervision in this regard.