غایت‌باوری و سرشت قدسی دولت متعالیه

هدف پژوهش حاضر بررسی سرشت قدسی دولت متعالیه با تکیه بر غایت‌‌باوری است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که سرشت قدسی دولت متعالیه مرهون رویکرد غایت‌‌باورانه در حوزه مبانی و مسائل دولت متعالیه است. مبانی متافیزیکی متعالیه بنیادی‌‌ترین شاخص سرشت قدسی این دولت می‌باشد. تتبع در مبانی هستی‌‌شناختی، معرفت‌‌شناختی و انسان‌‌شناختی متعالیه مبین آن است که عنایت به «غایت» از استلزامات عام و کلی این مبانی است. در هستی‌‌شناسی متعالیه، وجود به‌سان یک نظام واحد که علی‌رغم تکثر عددی، برخوردار از غایتی واحد است، دیده می‌‌شود. دولت متعالیه در فرایند تصمیم‌‌گیری و تعیین خط‌مشیء‌‌های خود در تضاد یا غفلت نسبت به این غایات اقدام نمی‌‌کند، بلکه مشیّت سیاسی خود را در طول و تداوم مشیّت خالق هستی قرار می‌‌دهد. مسائل دولت متعالیه با تغذیه نظری از رویکرد غایت‌‌باورانه مبانی متافیزیکی متعالیه با محوریت دو پرسش «چه کسی حکومت کند؟» و «چگونه حکومت شود؟»، پاسخ داده می‌‌شوند. در پاسخ به پرسش چه کسی حکومت کند، بر ضرورت حاکمیت ولی الهی که برخوردار از کمالات اخلاقی و معنوی باشد، تاکید می‌‌شود. در حوزه ساختارها نیز دولت متعالیه می‌‌کوشد متناظر با نظام احسن خلقت در حوزه حکمت نظری، بهترین نظام سیاسی اجتماعی را در جهت تکامل نفوس مردم و تحصیل کمال و غایات متعالیه ایجاد کند.

Teleology and the Sacred Characteristicof the Transcendental Government

The purpose of the present study is to review the sacred characteristic of the transcendental government relying on teleology. The method of research is descriptiveanalytic and the results showed that the sacred characteristic of the transcendental government owes to a teleological approach to the foundations and issues therein. Transcendental and metaphysical foundations are the most basic criteria of the sacred nature of this type of government. Reflection on transcendental ontological, epistemological, and anthropological foundations reveal that regard for “finality” is a general and total requirement for them. In transcendental epistemology, existence is seen as a unified system that despite numeric plurality, is of one finality or end. In the process of decisionmaking and setting its strategies, the transcendental government does not act against or neglect this finality, but rather arranges its political will in line with the divine will of the creator of the world. Issues in transcendental government, theoretically nurtured by the teleological approach to transcendental and metaphysical principles, are answered concentrating on two questions: “Who shall govern?” and “how shall one govern?” In answering to the first question, the emphasis is on the authority of a divine guardian who is of ethical and spiritual excellence. In the domain of structures, the transcendental government also attempts to create the best politicalsocial system for the betterment of people’s soul and achievement of perfection and exalted ends.