تحلیل محتوای زبانشناختی ویژگی‌های «صلح» از منظر امام خمینی

هدف پژوهش حاضر تحلیل محتوا‌ی زبانشناختی ویژگی‌های صلح از دیدگاه امام خمینی بود و تلاش کرد تا با مقابله‌ داده‌ها با شاخص‌های ایجابی و سلبی پیشنهادی گالتونگ، خوانشی مبتنی بر تحلیل محتوای زبانشناختی از مفهوم صلح در اندیشه امام خمینی ارائه دهد. در این راستا، پس از استخراج 120 جمله با مضمون صلح و دسته‌بندی آنها براساس دو ویژگی بایدها و نبایدها، مشخص شد که صلح از منظر امام خمینی مفهومی است که دارای زوایای فقهی، سیاسی و اخلاقی می‌باشد. نتایج نشان داد، صلح در بینش امام خمینی در چارچوب معرفتی اسلام قرار می‌گیرد. دیدگاه امام خمینی از دو لایه نسبت به صلح برخوردار است. در لایه جهانی آن، ملاحظات بین‌المللی در نظر گرفته شده، و در لایه ملی آن مصلحت‌های ملی لحاظ شده است. به علاوه، امام خمینی در بیانات خود طبق الگوی گالتونگ هم رویکرد سلبی و هم رویکرد ایجابی به صلح دارد. نگرش امام خمینی را نیز یکی از نمونه‌های سیاسی فقاهتی در نظر گرفت که بعد فقاهتی آن بیشتر مجال بروز در گستره ملی را پیدا کرده و بُعد سیاسی آن علاوه‌بر گستره ملی در عرصه بین‌المللی نیز به ظهور رسیده است.

A Linguistic Analysis of the Characteristics of “Peace” from Imam Khumeini’s Perspective

The objective of the present study is to analyze linguistic characteristics of peace in Imam Khumein’s view. Thus by comparing the data to the positive and negative criteria proposed by Gultung, it is attempted to represent an authentic review based on linguistic analysis of the concept of peace from Imam Khumeini’s perspective. In this regard, 120 sentences having the theme of peace were extracted and classified in terms of two characteristics, that is to say dos and don’ts. It was revealed that peace in Imam Khumeini’s view is a concept with jurisprudential, political, and ethical aspects. The results showed that peace in the perception of Imam Khumeini lies within the epistemological framework of Islam. His view to peace has global and national layers. In the global layer, the international considerations are taken into account, and in the national layer, the internal interests are regarded. Moreover, Imam Khumeini has both positive and negative approach to peace in his statements according to Gultung’s model. The attitude of Imam Khumeini to peace can be regarded as a jurisprudentialpolitical approach, with its jurisprudential aspects manifested in the national level, and its political aspects emerged in both national and international realms.