جایگاه رویکرد تجویزی در جامعه‌شناسی سیاسی

پژوهش حاضر با بررسی جامعه‌شناسی سیاسی با نگاهی پسینی و تاریخی، با نگاهی پیشینی و هنجاری، به مطالعه جایگاه مسائل تجویزی در جامعه‌شناسی سیاسی پرداخته است. نتایج این پژوهش که به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شد، حاکی از آن است که چنانچه با نگاهی تحلیلی و رویکردی پیشینی به جامعه‌شناسی سیاسی بنگریم، لازم است وجوه تجویزی نیز در کنار وجوه توصیفی در جامعه‌شناسی سیاسی مورد بررسی قرار گیرند و حذف رویکرد هنجاری از جامعه‌شناسی سیاسی موجود، با توجه به مبانی پوزیتیویستی تحقق یافته، نه اینکه از نظر مبنایی، وجوه تجویزی، خارج از موضوعات مرتبط با جامعه‌شناسی سیاسی باشند. چرا که مبنای تمایز این علم، براساس موضوع است نه روش. بنابراین، روش‌های مختلف باعث تغییر ماهیت این رشته نمی‌شود. بازشناسی جایگاه وجوه تجویزی در جامعه‌شناسی سیاسی باعث می‌شود نقل به عنوان مهمترین روش در جامعه‌شناسی سیاسی با رویکردی اسلامی، جایگاه خود را بیابد. همچنین این موضوع نقصی مهم در تقسیم‌بندی گرایشات علوم سیاسی را برطرف کرده و با توجه به برجسته کردن اهمیت موضوع‌شناسی، زمینه را برای پیشرفت فقه سیاسی فراهم می‌سازد.

The Position of Prescriptive Approaches in Political Sociology

The present study examines the place of prescriptive issues in political sociology by examining political sociology with a historical priori approach and a normative perspective. The results of this descriptiveanalytical study indicate that: If we take an analytical and a priori approach to political sociology, prescriptive aspects need to be examined along with the descriptive aspects of political sociology, and elimination of the normative approach from existing political sociology, given the realized positivist principles, rather than the substantive basis, the prescriptive aspect is out of the scope of political sociology; Because the basis of differentiation of this science is based on subject, not the methodology. Therefore, different methods do not alter the nature of this field. Recognizing the place of prescription aspects in political sociology makes quoting an important method in political sociology with an Islamic approach. It also removes an important defect in the division of political science trends and, given the emphasis on the importance of the subject, it provides the basis for development of political jurisprudence.