بررسی تاثیر مدل سه شاخگی بر نوآوری اجتماعی(مطالعه موردی یک شرکت وابسته به صنایع خودروسازی)

در عصری که مهمترین ویژگی آن، عدم اطمینان، پیچیدگی، جهانیسازی و تغییرات فزاینده فناوری است، موفقیت سازمانها منوط به اقدامات نوآورانه از جمله بهکارگیری الگوهای جدید اجتماعی در تعاملات کارکنان است. این مهم با عنوان نوآوری اجتماعی، منجر به یافتن پاسخهای جدید برای نیازها، خواستهها و در نهایت تحقق اهداف سازمانی میشود. تبیین نوآوری اجتماعی میتواند با عمق بخشیدن به درک اهمیت نوآوری اجتماعی، آگاهی و شناخت عوامل سازمانی را در تحقق آن ارتقا دهد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش عوامل ساختاری، زمینهای و رفتاری در قالب مدل سهشاخگی بر نوآوری اجتماعی در یک سازمان وابسته به صنعت خودروسازی انجام شد. نمونه آماری پژوهش تعداد 130 نفر از مدیران، معاونان و رییسان بخشهای مختلف صنعت یادشده است که با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدهاند. نتایج این تحقیق سه نکته را نشان میدهد. نخست آنکه میان متغیرهای اصلی این پژوهش، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. دوم آنکه در مقایسه عوامل سهشاخگی مشخص گردید عوامل ساختاری؛ رفتاری و زمینهای به ترتیب اولویت دارای بیشترین تاثیر بر نوآوری اجتماعی سازمان مورد مطالعه هستند؛ و در نهایت اینکه تاثیر این عوامل بر فرآیندهای نوآوری اجتماعی در مراحل پنجگانه آن متفاوت است. عوامل ساختاری، بر اجرا در مقیاس وسیع و ایجاد حس مشترک؛ عوامل زمینهای بر اجرا در مقیاس وسیع و نمونهسازی و عوامل رفتاری نیز بر ایجاد حس مشترک و اجرا در مقیاس وسیع به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را دارند.