ارایه چارچوبی از ابزارهای سیاستی علم و فناوری، با استفاده از رویکرد فرا ترکیب

تحقق آرمان‌ها و هدف‌های بلند مدت مورد نظر سیاست‌گذاران، نیازمند استفاده از ابزارهای سیاستی مناسب است. با مطالعه مبانی نظری ابزارهای سیاست گذاری مشخص است که دسته بندی هر پژوهشگر از ابزارهای سیاستی علم و فناوری وابسته به محیط سیاست‌گذاری و هدف‌های خاص او در تبیین سیاست است. در ایران نیز، چارچوب منتخب مورد تایید سیاست‌گذاران وجود ندارد. از اثرات عدم وجود این چارچوب منتخب، می‌توان به عدم توازن در سیاست‌های علم و فناوری اشاره کرد. در این پژوهش با بررسی بیش از 67 کتاب و مقاله معتبر در مبانی نظری موضوع، دسته بندی‌های ابزارهای سیاستی علم و فناوری شناسایی شدند و با استفاده از روش کیفی فرا ترکیب، چارچوب منتخبی از ابزارهای سیاستی ارایه گردید. اعتبار سنجی این چارچوب منتخب، با مصاحبه‌های هدفمند از خبرگان سیاست‌گذاری در ‌حوزه علم و فناوری و انجام پنج مطالعه موردی از اسناد سیاستی، تایید گردید. چارچوب یادشده دارای سه بعدِ ابزارهای تحریک طرف عرضه، تحریک طرف تقاضا و ابزارهای زیرساخت مبادله است. از دستاوردهای مطالعه های موردی می‌توان به عدم توازن میان سیاست‌های طرف عرضه و تقاضا در سیاست‌های کلان ملّی اشاره کرد.