مشارکت مردمی در نوآوری اجتماعی

نوآوری‌های اجتماعی در پاسخ به حل مسائل و نیازهای اجتماعی راه‌حل‌های بدیع و جدیدی هستند که نسبت به راه‌حل‌های قبلی، موثرتر، کارآمدتر و یا حتی عادلانه‌ترند. خیریه‌ها و سازمان‌های مردم نهاد‌ تنها یکی از بازیگران نوآوری‌های اجتماعی هستند. نوآوری‌های این بازیگران که ماهیتی نوع‌دوستانه دارند جهت اثرگذاری هر چه بیشتر نیازمند مشارکت مردمی هستند. لازمه موفقیت در جلب مشارکت مردمی برای این دست نوآوری‌های اجتماعی، استفاده از ابزارهایی است که مبتنی بر ادراک دقیق چرایی مشارکت مردم در امور بشردوستانه باشد. در این راستا، پژوهش حاضر با بررسی ادبیات جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و زیست‌شناسی اجتماعی در زمینه نوع‌دوستی و نیز مصاحبه با خبرگان جلب مشارکت در امور خیر و خیریه‌های نوآور، با استفاده از روش تحلیل مضمون به شناسایی ابعاد مشارکت مردمی در نوآوری‌های اجتماعی پرداخته است. در پایان، مضامین فراگیر آگاه‌سازی، تقویت هویت و انسجام اجتماعی جامعه، تسهیل و جذاب نمودن مشارکت داوطلبانه، یادگیری و مهارت‌افزایی، اعتمادسازی و بهبود تعامل و ارتباط کنش‌گران اصلی به عنوان ابعاد اصلی مشارکت مردمی در نوآوری‌های اجتماعی معرفی شدند.

Public Participation in Social Innovation

Social innovations in response to solving social problems and needs are new and innovative solutions that are more effective, more efficient, or even fairer than previous ones. Charities and NGOs are just one of the actors of social innovation. The nature of their innovations is altruistic. These innovation need to more public participation to be success. Successful engagemnt of people in social innovations depends on how and why people participate in these event. In this regard, the present study has examined the sociology, psychology and social biology in the field of altruism, as well as interviewing by the experts with participation in the good and innovative charities, using the method of thematic analysis to identify the dimensions of public participation in social innovation. In the end, the main dimentions of public participation were introduced in social innovation, awarenessraising, strengthening the identity and social cohesion of the community, facilitating and attracting voluntary participation, learning and enhancing skills, building trust and improving interaction and communicating between main actors as the main dimensions of public participation.