بررسی عملکرد ایمنی پربیوتیک ایزومالتواولیگوساکارید بر کاهش عوارض بافت روده ماهی کپور معمولی(cyprinus carpio) در مواجهه با غلظت های کشنده سم بوتاکلر(machty)

زمینه و هدف: افزودن پربیوتیک ها به جیره غذایی باعث افزایش فعالیت آنزیم های گوارشی و تحریک اشتها ایجاد تعادل میکروبی در روده میزبان، ساخت ترکیبات مفید از جمله ویتامین ها و برخی آنزیم ها، تحریک و افزایش کارایی سیستم ایمنی و افزایش رشد و توسعه سطوح غذایی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر پربیوتیک ایزومالتواولیگوساکارید بر آسیب های بافتی روده ناشی از غلظت های کشنده سم بوتاکر در ماهی کپور معمولی است. روش کار: 150 قطعه ماهی کپور با میانگین وزنی 57/0 ± 10/7 گرم به مدت دو هفته جهت سازگاری با شرایط محیطی در مخازن فایبرگلاس 200 لیتری قرار داده شدند. اضافه کردن پربیوتیک ایزومالتواولیگوساکارید به غذا با روش اسپری کردن به میزان g/kg1 صورت گرفت. با محاسبه lc50/96h برای سم بوتاکلر 785/0 چهار غلظت کشند ppm05/1،ppm 1/1،ppm 2/1 و ppm 15/1، با هر سه تکرار این بررسی در نظر گرفته شد. یافته ها: بررسی های بافت شناسی ماهیان که در معرض پربیوتیک قرار داشتند، نشان دهنده بروز آسیب های بافتی در بافت روده نسبت به بافت های گروه شاهد بود. میزان آسیب های بافتی با افزایش غلظت سم در ppm 15/1 مشاهده و عارضه ها شامل تخریب پرزهای روده، تغییر شکل و تخریب سلول های پوششی، و نکروز در بافت روده بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که پربیوتیک ایزومالتواولیگوساکارید نمی تواند از میزان آسیب های بافتی روده در برابر غلظت های کشنده سم بوتاکلر(ماچتی) بکاهد و به عنوان فاکتور ایمنی در این مطالعه اثر سودمند و مثبتی در جهت افزایش ایمنی ماهی کپور در برابر غلظت کشنده آلاینده نشان نداد.