تاثیر سه ماه تمرین پلایومتریک و مصرف مکمل اسیدهای آمینه‌ی شاخه دار بر عملکرد پرش عمقی کشتی گیران

زمینه و هدف: انقباض شدید عضلانی و برون گرا موجب ایجاد آسیب‌هایی در سطح سلولی مولکولی می‌شود. این آسیب‌ها موثر بر عملکرد ورزشی ورزشکاران می‌باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر سه ماه مصرف مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار و تمرین پلایومتریک بر عملکرد پرش عمقی کشتی گیران است.روش کار: 22 کشتی‌گیر مرد طی نمونه‌گیری هدف مند از بین کشتی‌گیران زنجان(سن 52/3 ± 54/21 سال، وزن 76/3 ± 18/66 کیلوگرم، قد 41/2 ± 36/168 سانتی متر و شاخص توده بدن 97/1 ± 34/23 کیلوگرم بر متر مربع) انتخاب و به طور تصادفی ساده به دو گروه پلاسیبو و مکمل تقسیم شدند. هر دو گروه ساعت 07:00 صبح صبحانه و ساعت 9 صبح نیز تمرینات پرش عمقی را در 6 دور پیاپی تا سر حد خستگی، با فاصله 5 دقیقه در بین ست‌ها انجام دادند و مکمل خود را به صورت دوسوکور قبل و بعد از پرش‌های عمقی دریافت نمودند. گروه اسیدآمینه شاخه دار 45 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن از هر یک از آمینو اسیدهای(والین، لوسین و ایزولوسین) را به صورت محلول دریافت نمودند که حجم محلول 4 میلی مول به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن بود. گروه پلاسیبو نیز(4 میلی مول به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) پلاسیبو مصرف نمودند. از روش آماری تی زوجی و تی مستقل برای بررسی میزان تغییرات عملکرد درون گروهی و بین گروهی استفاده و سطح معنی‌داری 05/0p≤ در نظر گرفته شد.یافته ها: عملکرد گروه اسیدآمینه ‌شاخه‌دار نسبت به گروه پلاسیبو به طور معناداری بالاتر بوده(05/0≥p) و در مقایسه درون گروهی نیز، عملکرد هر دو گروه پس از سه ماه تمرینات پلایومتریک افزایش معناداری داشت(05/0≥p).نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های تحقیق هر دو عامل تغذیه و تمرین به مدت سه ماه بر عملکرد پرش عمقی تاثیرگذار می‌باشد و این تاثیرگذاری بر عملکرد در گروهی که از مکمل اسیدآمینه ‌شاخه‌دار استفاده کرده بودند بیشتر از گروه دارونما است.