بررسی اثر دوره های مختلف محرومیت غذایی و رشد جبرانی روی رشد و بازماندگی بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان

زمینه وهدف: رشد جبرانی یک فاز از رشد سریع به دنبال محدودیت غذایی در اثر شرایط بحرانی است که در گونه های زیادی مشاهده شده است. بیشتر پاسخ ماهی به گرسنگی و سپس تغذیه مجدد شامل پرخوری، افزایش کارایی غذا و بهبود ضرایب رشد می باشد. لذا این تحقیق به منظور بررسی اثر گرسنگی و رشد جبرانی بر شاخص های رشد و بازماندگی بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان انجام پذیرفت.روش کار: آزمایش به مدت 8 هفته و در 4 تیمار و 3 تکرار به صورت زیر انجام پذیرفت: تیمار 1: 8 هفته غذادهی کامل، تیمار 2: یک هفته گرسنگی + یک هفته غذادهی، تیمار 3: دو هفته گرسنگی + دو هفته غذادهی، تیمار 4: سه هفته گرسنگی + سه هفته غذادهی. تعداد 240 عدد بچه ماهی قزل آلا با میانگین وزن اولیه 46/0±81/3 گرم و میانگین طول اولیه 67/0±4/5 سانتی متر در 12 تانک پرورشی با تعداد 20 عدد بچه ماهی در هر تانک) با ظرفیت 50 لیتر آب در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی توزیع و به مدت 8 هفته در شرایط یکسان از لحاظ شرایط محیطی نگهداری گردیدند. یافته ها: بین تیمارهای مورد بررسی از نظر فاکتورهای رشد بچه ماهیان قزل آلا اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0p < ). به طوری-که بچه ماهیان تیمار غذادهی دارای رشد بهتری در مقایسه با سایر تیمارهای گرسنگی و رشد جبرانی بودند. اما از لحاظ درصد بازماندگی هیچ گونه اختلافی در بین تیمارها مشاهده نگردید. نتیجه گیری: گرسنگی باعث کاهش رشد بچه ماهیان قزل آلا شده و رشد جبرانی نتوانسته است این کاهش رشد را جبران نماید.